Al Paćino

Američki glumac Al Paćino se može pohvaliti karijerom dugom preko pola vijeka i ulogama u nekim od najpoznatijih filmskih ostvarenja, kao i velikim brojem nagrada. Vjerovatno najvažniju saradnju je ostvario sa američkim rediteljima Frensisom Fordom Kopolom, Sidnijem Lumetom, Brajanom de Palmom i Majklom Menom. Može se pohvaliti sa čak devet nominacija za nagradu Oskar, dok je ovu prestižnu nagradu konačno osvojio za film Miris žene (1992). Američki filmski insitut mu je 2007. godine uručio nagradu za životno djelo. Paćino je jedan od zakletih neženja Holivuda. Prvi put je postao otac u 49. godini, dok je drugi i treći put postao otac sa šezdeset i kusur godina.

 

"Iznenadio me je osjećaj koji sam imao kada sam osvojio Oskara za Miris žene. Bio je to novi osjećaj. Nikad to do tada nisam osjetio. Sada ne marim mnogo za tu nagradu. Ali kada sam je prvi put dobio, nedeljama nakon toga dobro sam se osjećao, slično osvajanju zlatne medalje na Olimpijskim igrama. Kao da ste pobjedili u trci i svi znaju da ste vi pobjedili. To je predivan osjećaj, potpuni osjećaj" izjavio je glumac.

 

Iako je rodom Amerikanac, Paćino vuče italijanske korijere. Kada su mu se u ranoj mladosti roditelji razveli, on je živio sa svojom majkom kod njenih roditelja, koji su zapravo bili italijanski imigranti iz grada Korleone na Siciliji. Glumac tada sigurno nije ni slutio značaj imena ovog malog italijanskog mjesta. Kada je imao sedamnaest godina napusti je srednju školu zbog glume, ali i svoju majku, jer se ona žestoko protivila njegovoj odluci.

 

Prvu poznatiju ulogu ostvario je u drami Panika u parku droga (1971), američkog reditelja Džerija Šacberga. Odlično je odigrao mladog heroinskog ovisnika, čiji život postaje sve teži i skrenuo je na sebe pažnju Holivuda. Paćino i reditelj Šacberg su nekoliko godina kasnije zajedno snimili dramu Strašilo (1973), u kojoj glumi Džin Hekman. Paćino i Hekman su se pokazali kao odličan filmski dvojac, iako je film nažalost prošao neprimjetno.

 

Paćino je zatim odigrao svoju najpoznatiju ulogu u kriminalističkom filmu Kum (1972), reditelja Frensisa Forda Kopole. Iako su producenti željeli neka zvučnija imena za ulogu Majkla Korleonea, poput Džeka Nikolsona i Vorena Bitija, reditelj Kopola se borio i izborio za tadašnjeg glumačkog anonimusa. Paćino je briljirao u ulozi mladog čovjeka koji od svojevrsnog porodičnog autsajdera postaje mafijaški bos. Kroz njegov lik vidimo uticaj ali i značaj porodice u nevoljnim vremenima, koja ga uvlače u posao poput vrtloga. Film se smatra za jedan od najboljih i najuticajnijih ostvarenja sedme umjetnosti, kao i najvažniji predstavnik gangsterskog žanra. Uslijedili su takođe uspješni nastavci Kum 2 (1974) i Kum 3 (1990). Paćinovu ulogu u nastavku Kum 2, u kojoj se pretvara u izuzetno hladnu i distantnu osobu, mnogi eminentni kritičari smatraju za jednu od najbolje odigranih uloga na filmu. Zasluženo je dobio nominaciju za nagradu Oskar i to za prva dva nastavka.

 

Paćino postaje jedan od najpopularnijih glumaca sedamdesetih godina i mnogi reditelji u tom periodu, prosto se otimaju da sarađuju sa njim. Zajedno sa američkim rediteljem Sidnijem Lumetom snima veoma cijenjene kriminalističke filmove Serpiko (1973) i Pasje popodne (1975), za koje glumac dobija nove nominacije za nagradu Oskar. Isto tako sa rediteljem Brajanom de Palmom snima veoma uspešnu kriminalističku dramu Lice sa ožiljkom (1983), a deceniju kasnije i još jednu kriminalističku dramu Karlitov put (1993). Uloge kubanskog izbjeglice Tonija Montane i portorikanskog kriminalca Karlita Brigantea su neke od najpopularnijih uloga u bogatoj karijeri ovog glumca.

 

Devedesetih godina i kasnije zadržao je status velike filmske zvijezde, iako je počeo da bilježi pokoji razočaravajući naslov. Održanju ove reputacije mu je pomogla saradnja sa mladim glumcima u usponu, sa kojima se veoma dobro uklopio. Zajedno sa glumcem Krisom O'Donelom je odigrao u drami Miris žene (1992), sa Džonom Kjuzakom je glumio u drami Gradska skupština (1996), sa Džonijem Depom u kriminalističkoj drami Doni Brasko (1997), sa Kijanu Rivsom u natprirodnom horor filmu Đavolji advokat (1997), sa Kolinom Farelom u kriminalističkoj drami Regrut (2003), dok su Paćino i Metju Makonahi odigrali glavne uloge u filmu Sve za lovu (2005). Takođe smo ga gledali u filmu Svaka božja nedjelja (1999), reditelja Olivera Stouna.

 

Devedesetih je imao veoma uspješnu saradnju sa američkim rediteljem Majklom Menom i to na filmovima Vrelina (1995) i Probuđena savjest (1999). U Vrelini je na veliko oduševljenje ljubitelja filma ponovo sarađivao sa kolegom Robertom de Nirom. Njihova prijašnja saradnja bila je u filmu Kum 2, ali dvojica velikana nisu imali zajedničnih scena. To je svakako uvideo reditelj Men i jednu scenu svog filma je posebno odvojio za svojicu glumaca. Ova legendarana scena u kojoj gledamo dvojicu ljudi sa različitih strana zakona, smatra se za jednu od najpopularnijih scena u američkom filmu, u ovom periodu.

 

Upitan za mišljenje o svom prijatelju Robertu de Niru, Paćino je izjavio "Sjećam se da sam pratio uloge koje je Bob (De Niro) radio u prošlosti, ali i u skorije vrijeme i toliko me oduševio da sam mu čak i pisao o tome. Neke od njegovih sjajnih uloga, kojih ima mnogo, su me fascinirale suptilnošću njegovog prikaza i njegovom toplinom, o kojoj često raspravljamo mi glumci, koji mu se toliko divimo. Bitna je ta toplina i način na koji on pristupa ulogama”.

 

Novi milenijum nije bio previše darežljiv prema Paćinu, koji je nastavio sa dobrim ulogama ali nije imao previše sreće prilikom samog izbora. Izdvojimo naslove, Nesanica (2002) reditelja Kristofera Nolana, Simona (2002), Žili (2003), Mletački trgovac (2004), 88 minuta (2007), Igraj svoju igru 3 (2007) reditelja Stivena Soderberga, Ne znate vi Džeka (2010), Džek i Džil (2011), Uspravljeni momci (2012), Saloma (2013), Deni Kolins (2015), Prevara (2016), Somalijski pirati (2017), Igra vješala (2017) i Paterno (2018). U filmu Pravedno ubistvo (2008) je ponovio saradnju sa De Nirom, a gledali smo ga u nagrađivanoj televizijskoj seriji Anđeli u Americi (2003) reditelja Majka Nikolsa.

 

Situacija se dodatno poboljšala zadnjih nekoliko godina jer je glumac zaigrao u novim filmovima velikih filmskih znalaca. Prvo ga je Kventin Tarantino angažovao u svom filmu Bilo jednom u... Holivudu (2019), u kojem još igraju Leonardo Dikaprio, Bred Pit i Margo Robi. Paćino je zatim po prvi put zaigrao u jednom filmu koji potpisuje američki reditelj Martin Skorseze i to u epskoj kriminalističkoj drami Irac (2019), u kojoj glume Skorsezeovi stari saradnici Robert de Niro, Džo Peši i Harvi Kajtel. Da stvar bude još bolja po glumca, čuveni britanski reditelj Ridli Skot ga je angažovao u biografskoj kriminalističkoj drami Gučijevi (2021). Svi ovi filmovi su dobili velike pohvale, a Paćino naročito. Možemo slobodno reći da je njegova uloga sindikalnog vođe Džimija Hofe jedna od najboljih koju je glumac imao u poslednjih nekoliko decenija. Trenutno ga možemo gledati u televizijskoj seriji Lovci (2020-2023).

 

Da bismo zaista shvatili značaj ovog glumca i reputaciju koju uživa, možda je najbolje pogledati filmove koje je odbio iako mu je nuđena glavna uloga. Krenimo redom i izdvojmo samo neke naslove Taksista (1976), Zvjezdani ratovi: Epizoda IV - Nova nada (1977), Bliski susreti treće vrste (1977), Krejmer protiv Krejmera (1979), Rođen četvrtog jula (1989), Umri muški (1988), Zgodna žena (1990), Dobri momci (1990) i mnoge druge. Zanimljivo je i da je odbio glavnu ulogu u čuvenom ratnom filmu Apokalipsa danas (1979), reditelja Frensisa Forda Kopole.

 

Upitan za odbijanje uloge u filmu Apokalipsa danas, Paćino je rekao "Sve bi učinio za Frensisa, osim da idem u rat sa njim".

 

Al Paćino je jedan od najpoznatijih i najvoljenijih svjetskih glumaca, čije ime je više nego dovoljna preporuka velikom broju ljubitelja filma.