Harvi Kajtel

Američki glumac Harvi Kajtel je najpoznatiji po saradnji sa rediteljima kao što su Martin Skorseze, Ridli Skot, Kventin Tarantino i Ves Anderson. Uglavnom igra uloge žestokih momaka, što ne treba da čudi jer za ovog glumca vole reći da je produkt bruklinske ulične škole, te da je satkan od časti, asfalta i nepokolebljivog stava. Autentičan primjerak, zaista. Kajtel često igra u nezavisnim filmovima, koji su za njega izazov i svojevrsno poimanje kinematografije.

 

Harvi Kajtel je svoj impozantni glumački put započeo saradnjom sa američkim rediteljem Martinom Skorsezeom i u manje poznatom filmu Ko to kuca na moja vrata? (1967). Saradnju su nastavili i narednih decenija kada su snimili Ulice nasilja (1973), Alis više ne stanuje ovdje (1975), Taksista (1976) i Poslednje Hristovo iskušenje (1989). Nedavno smo ih gledali u epskoj kriminalističkoj drami Irac (2019) i zaista je veliki užitak ponovo gledati ova dva velika majstora.

 

U ovom periodu glumac je započeo saradnju i sa čuvenim britanskim rediteljem Ridlijem Skotom i to u istorijskoj drami Duelisti (1977). Kasnije su zajedno snimili film ceste Telma i Luiz (1991). Takođe smo ga gledali u filmovima Plavi okovratnik (1978) reditelja Pola Šredera, Saturn 3 (1980), Loš trenutak (1980) reditelja Nikolasa Roga, Granica (1982) reditelja Tonija Ričardsona, Zaljubljivanje (1984), Pametnjakovići (1986) reditelja Brajana de Palme, Zavodnik (1987) i Januarski čovjek (1989).

 

Glumac je obilježio devedesete godine zahvaljujući saradnji sa američkim rediteljem Kventinom Tarantinom i to na filmovima Ulični psi (1992) i Petparačke priče (1994). Uloge Gospodina Bijelog i Vinstona Vulfa su vjerovatno najpoznatije i najbolje uloge ovog glumca. Bio je odličan i u filmovima Bagzi (1991), Zli poručnik (1992) reditelja Abela Ferare, Sestre u akciji (1992), Tačka bez povratka (1993), Klavir (1993), Izlazeće sunce (1993), Mladi Amerikanci (1993), Dim (1995), Modri u licu (1995), Dileri (1995) reditelja Spajka Lija, Od sumraka do svitanja (1996) reditelja Roberta Rodrigeza, Zemlja policajaca (1997), Istinita vilinska priča (1997), Lulu na mostu (1998) i Sveti dim (1999).

 

Kajtel je posjetio Beograd povodom snimanja filma Odisejev pogled (1995), grčkog reditelja Tea Angelopulosa, koji govori o Balkanu i ratovima. U intervjuu koji je tada dao za časopis Borba izjavio je da je sudbina htjela da prilično često boravi u Beogradu. Najprije je bio sa Vanesom Redgrejv u misiji dobre volje želeći da istraži razloge rata u Jugoslaviji. Tom prilikom je razgovarao sa brojnim glumcima i kolegama iz branše. Vratio se već sljedeće godine na Fest, a tadašnji organizatori su imali samo riječi hvale za velikog glumca, koji nije izigravao veliku zvijezdu.

 

Novi vijek je dočekao veoma zauzet jer smo ga odmah gledali u filmovima Na pragu kataklizme (2000), Mali Niki (2000), Siva zona (2001), Kome se prikloniti (2001) mađarskog reditelja Ištvana Saba, Crveni zmaj (2002), Zločin zavere (2003), Nacionalno blago (2004), Most sudbine (2004), Budi opušten (2005), Sjenke na suncu (2005), Nacionalno blago: Knjiga tajni (2007), Pogrešno skretanje kod Tahoa (2009), Početnički vodič za rastanke (2010), Mali Fokerovi (2010), Kongres (2013), Dva čovjeka u gradu (2014), Mladost (2015), The Ridiculous 6 (2015), Komičar (2016), Obojena ptica (2019) češkog reditelja Vaclava Marhula, Fatima (2020) italijanskog reditelja Marka Pontekorva i Lanski (2021).

 

Imao je takođe veoma zanimljivu saradnju sa američkim rediteljem Vesom Andresonom sa kojim je snimio filmove Kraljevstvo izlazećeg sunca (2012), Hotel Grand Budapest (2014) i Ostrvo pasa (2018).

 

Harvi Kajtel je jedinstven glumac sposoban za zaista upečatljive uloge.