Džejms Vuds

Američki glumac Džejms Vuds je svoju najpoznatiju i vjerovatno najbolju ulogu odigrao u epskom kriminalistčkom filmu Bilo jednom u Americi (1984), reditelja Serđa Leonea, u kojem se pojavljuje u društvu Roberta De Nira. Vuds je odlično odigrao nasilnog jevrejskog gangstera Maksa Berkovica i sam glumac redovno ističe ovu ulogu kao svoju omiljenu. Pored neospornog talenta za glumu, Vuds је poznat kao izuzetno inteligentna osoba sa koeficijentom inteligencije od nevjerovatnih 180. Poređenja radi, Albert Ajnštaj je imao koeficijentom inteligencije 160. Pored toga, odličan je kuvar, voli fotografiju, voli da igra golf i strastveni je ljubitelj video igara. Ljubitelji akcionog serijala video igara Kingdom Hearts (2002-2019) su vjerovatno prepoznali njegov glas.

„Ako nastupate u filmovima u glavnoj ulozi, što ja uglavnom radim, većina agenata bi pretpostavila da ne želite da igrate ulogu koju možete snimiti za par dana. Ali kada pročitate scenario kao što je Kazino i znate da ga režira genije poput Martina Skorsezea, kažete, hej, ja ću biti statista u tom filmu. Učiniću sve. Pozvao sam Martija i rekao: 'Bilo koji dio, bilo kada i bilo gdje.' Pošto želim da radim na dobrim scenarijima sa dobrim rediteljima, a ovo je bio odličan scenario sa fenomenalnim rediteljem, što čini moj izbor zaista lakim. Na kraju je tih par scena postalo u stvari cijelih deset scena. To dokazuje moju tvrdnju. Kada radite sa sjajnim ljudima i sjajnim materijalom, to treba iskoristiti. Naučio sam da ne možete biti šampion ako se ne krećete u društvu šampiona. Ne možete pobjediti ako niste u toj zoni, šta god pobjeda tačno podrazumjevala. Trenutno, možda me neće angažovati da igram glavnu ulogu u filmu vrijednom stotinu miliona dolara, kao što bi angažovali nekog drugog glumca, ali ako sam u društvu šampiona, imam priliku“, izjavio je Vuds.

Džejms Vuds je prve glumačke korake ostvario sedamdesetih godina prošloga vijeka, kada je zaigrao manje uloge u filmovima Djevojka koju sam volio (1973) reditelja Sidnija Polaka, Kockar (1974), Noćna kretanja (1975) reditelja Artura Pena i Polje luka (1979). Ovi hladni kriminalistički trileri su bili dobra odskočna daska glumcu, iako je u njima zabilježio skromnu minutažu.

Već naredne decenije skreće daleko više pažnje na sebe i iskazuje se kao jedan zaista istačan i svestran glumac. Započeo je saradnju sa američkim rediteljem Oliverom Stounom u zanimljivoj ratnoj drami Salvador (1986) i za ulogu u ovom filmu dobio je  svoju prvu nominaciju za nagradu Oskar. Naredne decenije su ponovili saradnju u filmovima Nikson (1995) i Svaka božja nedjelja (1999). 

Vuds je tokom osamdesetih zaigrao i u filmovima Očevidac (1981) reditelja Pitera Jejtsa, Videodrom (1983) reditelja Dejvida Kronenberga, Protiv svih pravila (1984). Bestseler (1987), Pandur (1988), Podsticaj (1988) i Istinski vjernik (1989). Zanimljivo je da njegovi postupci u ovim filmovima uglavnom podsjećaju na postupke koji su karakteristični za negativce filma.

Devedesetih godina nastavio je da snima zanimljive filmove, usput sarađujući sa nekim eminentnim rediteljima. Deceniju je zapravo započeo velikim ogorčenjem i to na svog agenta, koji mu nije rekao za ponudu reditelja Kventina Tarantina za ulogu u čuvenom filmu Ulični psi (1991). Glumac je zbog toga dao otkaz svom agentu. Iako je propustio ovu ulogu, došle su druge, doduše manje značajne, kao što su Čaplin (1992), Bjekstvo (1994), Specijalista (1994), Dnevnik jednog ubice (1995), Duhovi Misisipija (1996), Herkul (1997), Kontakt (1997) reditelja Roberta Zemekisa, Vampiri (1998) reditelja Džona Karpentera, Još jedan dan u raju (1998), Pravi zločin (1999) reditelja Klinta Istvuda, Smrt nedužnih (1999) rediteljke Sofije Kopole, Generalova kći (1999) i Udri do kosti (1999).

Treba posedno izdvojiti njegovu ulogu u epskom kriminalističkom filmu Kazino (1995), reditelja Martina Skorsezea u kojem još glume Robert de Niro, Džo Peši i Šeron Stoun, koja se u to vrijeme nalazila u zenitu svoje popularnosti. Vuds je imao skomnu minutažu ali je uspio da se uvuče pod kožu publike i da bude zapažen uprkos veoma raspoloženim kolegama. Na taj način još jednom je pokazao da mu odgovara format epskog kriminalističkog filma, kao i sama saradnja sa De Nirom (Bilo jednom u Americi).

Novi vijek je započeo parodijom Mrak film 2 (2001), u kojoj je ismijao čuveni natprirodni horor Istjerivač đavola (1973), reditelja Vilijama Fridkina, a nastavio filmovima Momci mog života (2001), Džon Kju (2002), Budi opušten (2005), Psi od slame (2011), Džobs (2013) i Napad na Bijelu kuću (2013). Posljednjih godina je usporio tempo i uglavnom ga viđamo na malim ekranima i to ponekad u animiranoj komičnoj seriji Porodični čovjek (2005-2016) i kriminalističkoj dramskoj seriji Rej Donovan (2013).