17.06.2017 00:33
Sredinom 60-ih godina prošloga vijeka, vojni analitičar Danijel Elsberg (Metju Ris) prati američke vojne trupe poslate u Vijetnam i dokumentuje njihov napredak u formi opsežnog izvještaja kojeg dostavlja sekretaru odbrane, Robertu Meknamari (Brus Grinvud). Sekretar Meknamara iznosi ovaj izvještaj ispred predsjednika Amerike, Lindona Džonsona, i saopštava mu da je, između ostalog, američki rat u Vijetnamu beznadežan, ali to ne sprječava američku vladu da nastavlja da šalje svoje vojnike u ovu daleku azijsku zemlju. Nekoliko godina kasnije Elsberg pravi foto-kopiju ovih strogo povjerljivih vladinih dokumenata i šalje ih reporteru Njujork Tajmsa, Nilu Šinanu (Džastin Svejn). Tajms objavljuje ove dokumente i oni dobijaju očekivano veliku medijsku pažnju, ali predsjednik Amerike, Ričard Nikson zabranjuje ovim novinama dalju objavu ovih, takozvanih Pentagonskih papira. Pomoćnik urednika Vašington Posta, Ben Bandikijan (Bob Odenkirk), dolazi u posjed Pentagonskih papira i o tome obavještava glavnog urednika novina, Bena Bredlija (Tom Henks) i samu vlasnicu novina, Ketrin Grejem (Meril Strip), koja je bliska prijateljica sekretara odbrane Meknamare. Upravni odbor Vašington Posta, na čelu sa predsjedavajućim članom odbora Fricom Bibijem (Trejsi Let) i članom odbora Arturom Parsonsom (Bredli Vitford) i pravni tim predvođen advokatom Rodžerom Klarkom (Džesi Plemons), savjetuju vlasnicu Grejem da ne objavljuje ove strogo povjerljive dokumente u novine. Američka vojna studija koju je obavilo minstarstvo odbrane i koja se bavi američkim vojnim, političkim i obavještajnim djelovanjem na teritoriji države Vijetnam, u periodu od 1945 -1967. godine, poznatija kao Pentagonski papiri, je dobro poznata svima onima koji malo bolje poznaju američku vanjsku politiku poslije Drugog svjetskog rata. Malo zagriženiji ljubitelji filma pamte odličan dokumentarac Srca I Umovi, koji sadrži opsežan intervju sa Danijelom Elsbergom, kao i Holkombov televizijski film, Pentagonski papiri, ali i dokumentarni film režiserke Džudit Erlih i scenariste Rika Goldsmita, Najopasniji Čovjek U Americi: Danijel Elsberg I Pentagonski Papiri. Ideja o novoj ekranizaciji kija se tiče Pentagonski papira se svidjela uglednom američkom režiseru i producentu Stivenu Spilbergu (Spasavanje Redova Rajana, Šindlerova Lista, Indijana Džons I Otimači Izgubljenog Kovčega, Bliski Susreti Treće Vrste, Ajkula) u tolikoj mjeri da je odmah nakon završetka snimanja svog novog naučno-fantastičnog filma, Ready Player One, opet sjeo u režisersku stolicu i prihvatio se ove duge i kompleksne priče o zavjeri na visokom političkom nivou. Po riječima ovog proslavljenog američkog filmskog radnika ovu priču je potrebno ispričati upravo danas jer je tema novinarske slobode aktuelnija. Režiser Stiven Spilberg započinje film scenama u Vijetnamu u kojima vidimo jednog od ključnih ljudi u ovoj aferi, vojnog analitičara Danijela Elsberga, koji je inače zbog svojih poteza optužen za izdaju, krađu i zavjeru, i kaznu od 115 godina zatvora, da bi zatim bio oslobođen ubrzo nakon Votergejt skandala. Saznalo se, naime, da su se visoki vladini činovnici i sam predsjednik Amerike, Ričard Nikson, koristili ilegalnim sredstvima da bi, između ostalog, zatvorili Elsberga iza rešetaka. Uvod u Doušnik odlično upoznaje publiku sa dešavanjima starim punih pedeset godina i ona nema problema da shvati bitnost ovih dokumenata, u čemu dosta pomaže scene sa bivšim američkim predsjednikom Lindonom Džonsonom, ali takođe publika bez problema prati višestruka dešavanja u filmu. Pored toga što saznajemo otkud zapravo Pentagonski papiri na stolu uredništva Vošington Posta, Spilberg i ekipa nam daju pomalo naivan prikaz jedne nedovoljno hrabre poslovne žene u društvu ambicioznih i direktnih muških kolega, kao i razvodnjen ali ipak na momente intrigantan prikaz svih dešavanja iza zavjesa novinskog uredništva Vošington Posta. Režiser Spilberg se tokom svog pripovjedanja dosta uzdao u pomoć raspoložene glumačke postave, kao i scenaristkinje Lize Hane, kojoj je ovo prvi dugometražni film, i njenog iskusnijeg kolege Džoša Singera, koji je unajmljen da doradi scenario i koji ima daleko više iskustva sa ovom tematikom. Scenarista Singer se nakon dugogodišnjeg rada na popularnoj televizijskoj seriji Zapadno Krilo, može pohvaliti i scenarijem za Mekartijev film Pod Lupom, kao i filmom Tajne Petog Staleža, o jednom od najvećih zviždača XXI vijeka, Džulijanu Asanžu. Scenaristička lucidnost sa tematikom filmske zavjere je solidno iskorištena od strane režisera Spilberga, koji ipak zna da od ovih mnogobrojnih i pomalo iskidanih nitova napravi koliko-toliko čvrstu cjelinu. Doušnik sadrže popriličnu dozu humora koji pomaže publici da svari ovu naizgled monotonu i suvu tematiku, a Spilberg, kad god to može, ističe porodicu aktera ove afere i time bolje razumjemo šta sve oni rizikuju. Veoma je zabavno vidjeti Bredlijevu ćerku koja zarađuje pare prodavajući limunadu tatinim prijateljima koji iscrpljeni pokušavaju da za veoma kratko vrijeme pređu preko opsežnih pentagonskih papira i pripreme priču za štampu. Režiser Spilberg se prije svega pobrinuo za vjerodostojnu rekonstrukciju ovog istoriskog perioda, posebno se to odnosi na krcate novinarske prostorije, koje su dobro snimljene kamerom Spilbergovog starog saradnika, Januša Kaminskog (Suvišni Izvještaj, Spasavanje Vonika Rajana, Šindlerova Lista) i koje su autentične onim iz 60-ih godina prošloga vijeka. Ljubiteljima filma će odmah pasti na pamet Finčerov Zodijakom, koji je takođe obratio veliku pažnju na autentičnost novinarskih prostorija, ali nažalost po Spilberga i ekipu, ljubitelji filma će nezaobilazno vući paralele sa Pakulinim odličnim političkim trilerom, Svi Predsjednikovi Ljudi, koji dijeli sličnu filmskh tematiku, ali koji je za klasu bolji film od Spilbergovih Novina. Nažalost neizbježni su i neuspješni pokušaji ovog režisera da nas očara dugačkim kadrovima koji obično završavaju na licu aktera filma, koji zatim, popraćen emotivnom muzikom Spilbergovog velikog saradnika, kompozitora Džona Vilijamsa (Suvišni Izvještaj, Uhvati Me Ako Možeš, Šindlerova Lista, Indijana Džons I Otimači Izgubljenog Kovčega), pokušava da nam proda govor o važnosti novinarske slobode govora i Americi kao zemlji koja čvrsto drži do ovoga. Filmski kritičari su tokom svojih recenzija redovno skretali pažnju na jednu od završni scena filma, koja zaista nije suptilno odrađena, i u kojoj Ketrin Grejem silazi niz stepenice suda okružena mnogobrojnim ženama, koje su tu došle da joj pruže podršku. Zamjerke filmu su stigle i od strane mnogobrojnih radnika Njujork Tajmsa koji su bili povezani sa Pentagonskim papirima, i koji smatraju da Spilberg i ekipa uveliko umanjuju uticaj njihovih novina u otkrivanju i objavljivanju ove priče. Režiser Stiven Spilberg i voljeni američki glumac Tom Henks nastavljaju svoju veoma uspješnu saradnju, koja je započela još krajem 90-ih godina prošloga vijeka i filmom Spasavanje Vojnika Rajana i koja koja se nastavila sve do špijunakog trilera Most Špijuna. Henksu odlično parira oskarovka Meril Strip (Moja Afrika, Sofijin Izbor, Lovac Na Jelene) u ulozi krhke vlasnice novina, koja shvata da mora biti hrabrija i odlučnija. Meril Strip je ovo, inače, prva saradnja sa američkim režiserom. Bob Odenkirk (Nebraska, Čista Hemija, Bolje Pozovite Saula) je takođe odličan u ulozi istrajnog novinara, a treba pohvaliti i cijeli jedan niz veoma kvalitetnih epizodnih uloga, Metju Risa (Zagoreo), Brusa Grinvuda (Kingsman: Zlatni Krug, Zvjezdane Staze: Prema Tami, Zvjezdane Staze), Saru Polson (Karol, 12 Godina Ropstva, Ljeto Na Obalama Misisipija), Bredlija Vitforda (Zapadno Krilo, Bježi), Keri Kun (Fargo, Isčezla), Trejsi Let (Lady Bird, Opklada Vijeka) i Džesija Plemonsa (Crna Misa, Master, Čista Hemija). Doušnik je veoma dobro odglumljen film koji ima mnogo više pozitivnih nego negativnih stvari, i koji zaslužuje da se pogleda, iako ga ostarjeli Spilberg nije uspio pretvoriti u remek-djelo žanra.
Поштена употреба, https://sr.wikipedia.org/w/index.php?curid=2564729
.jpg)
