Lorejn Brako

Američka glumica Lorejn Brako je odigrala mnoge kvalitetne uloge tokom svoje dosadašlje karijere, ali se ipak dvije njene uloge ističu od ostalih. Prva je uloga u biografskom kriminalističkom filmu Dobri momci (1990) reditelja Martina Skorsezea, u kojem je odigrala suprugu mafijaša Henrija Hila (Rej Liota). Pružila je zaista uvjerljev portret hrabre i odlučne žene koja se bori za muškarca kojeg voli i koja zbog toga ulazi u veoma opasan svijet. Za ovu sporednu ulogu dobila je nominaciju za nagradu Oskar. Druga njena bitna uloga je psihijatar Dženifer Melti, koja liječi mafijaša Tonija Soprana (Džejms Gandolfini) u televizijskoj seriji Porodica Soprano (1999-2007). Sama odluka da se šef mafijaške grupe podvrgne psihoterapiji se pokazala veoma zanimljivom, dok je serija dobila isključivo pohvale i važi za jednu od najboljih telveizijskih serija ikada. Brako je ipak priznala u nekoliko intervjua da nije zadovoljna načinom na koji je ova serija zavšila. Bila je u višegodišnjoj vezi sa glumcem Harvijem Kajtelom (1982-1993), a zatim u braku sa takođe glumcem Edvardom Džejmsom Olmosom (1994-2002).

Lorejn Brako je rođena u Bruklinu, država Njujork, ali se tokom 1974. godine preselila u Francusku, gdje je radila kao model za modnog dizajnera Žana Pola Gotjea. Dok se još bavila modelingom, pristala je na ponudu poznatog francuskog dramaturga i reditelja Marka Kamelotija i zaigrala u komediji Dueti na sofi (1979). Nije bila zadovoljna svojom ulogom i nije sebe smatrala glumicom ali je ipak pristala da nastavila da glumi i zaigrala je u komedijama Šta sa bogu zgriješio da mi žena pije po kafanama? (1980) i Pazi na grešku (1981).

Glumu je daleko više cijenila nakon filma Kamora (1985) i saradnje sa italijanskom rediteljkom Linom Vertmiler, za koju ima samo riječi hvale. Sa rediteljkom je ponovo sarađivala u filmu U noći punoj mjeseca (1989).

„Obukla me je kao nesposobnu Italijanku. Ulična žena obučena u raščupanu odjeću, neuredna kosa i sve to i bacila me na snimanje. Bila je tako kreativna. Mislim, Lina mi je naglasila oči tamnom šminkom, onako kako se Sofija Loren pojavljivala u tim epskim ulogama šezdesetih godina. I kad smo kod talenta. Ona je tako bistra i pronicljiva. Mislim, ona je fantastična. I da, naučila sam mnogo od nje. Ona je majstor svoje profesije, a ja sam bila blagoslovena ne samo sa njom, već i sa toliko majstora“, rekla je Brako za reditelju Linu Vertmiler.

Uzela je časove glume kod učitelja Džona Strazberga iz čuvene organizacije Actors Studio i nastavila da igra sa daleko više entuzijazma. Gledali smo je u filmovima Zavodnik (1987), Detektiv i dama (1987) reditelja Ridlija Skota, Pjevaj (1989), Tim iz snova (1989), Stranac u kući (1990), Talenat za igru (1991), Zamjena (1991) reditelja Blejka Edvardsa, Vrač (1992) reditelja Džona Mektirnana, Radio Flyer (1992), Tragovi crvenog (1992), I kaubojke plaču (1993), Biti čovjek (1995), Košarkaški dnevnik (1995), Hakeri (1995), Lažljivci (1996), Tiha koljevka (1997) i Ladies Room (1999).

Novi vijek je bio pomalo razočaravajući za glumicu, koja je nastupila u mnogim neinspirativnim filmovima, te se uglavnom okretala televiziji. Gledali smo je u filmovima Momci mog života (2001), Zapetljani (2001), Smrt dinastije (2003), Moja suicidalna draga (2005), Jutarnji sin (2011), Ponedjeljkom uveče u sedam (2016), Rođendanska torta (2021), Pinokio (2022) reditelja Roberta Zemekisa, Jacir (2022) i Unija (2024), kao i u televizijskim serijama U braku sa mafijašem (2011), Rizoli i Ajls (2010-2016), Plave krvi (2017-2018) i Kreten (2019-2023).