Mihajlo Paskaljević ( 1923 - 2004)

Naš čuveni glumac Mihajlo Bata Paskaljević (1923-2004) je današnjoj publici vjerovatno najpoznatiji po ulozi legendarnog deke u crnohumornoj komediji Mrtav 'ladan (2002). Priča o dvojici braće Kizi (Srđan Žika Todorović) i Lemiju (Nenad Jezdić) koji pokušavaju da premjeste svog preminulog djeda iz Beograda u Vršac, oduševila je publiku prije svega zbog originalnosti same priče. Cijeli niz raznovrsnih likova koji se pukim slučajem susreću sa djedom i koji nisu uopšte svjesni da je ovaj stari čikica u ljubičastom odijelu zapravo mrtav ladan svakako dovodi do velikog broja crnohumornih situacija. Sama uzrečica: "Gdje je deda?" se i danas redovno koristi kao šala u svakodnevnom govoru među ljubiteljima ove komedije. Pored ove uloge Bata Paskaljević je imao još pregršt zanimljivih uloga u svojoj izuzetno dugoj karijeri, koja je trajala preko pola vijeka.

 

Mihajlo Bata Paskaljević je svoju prvu ulogu odigrao u filmu Čudotvorni mač (1950), reditelja Vojislava Nanovića, u kojem je jednu od glavnih uloga odigrao Rade Marković. Paskaljević i reditelj Nanović su nastavili saradnju filmovima Ciganka (1953) i Šolaja (1955).

 

Glumac je tokom narednih decenija često sarađivao sa mnogim značajnim rediteljima iz ovog vremena. Treba svakako izdvojiti njegovu saradnju sa rediteljem Mladomirom Purišom Đorđevićem, sa kojim je snimio filmove Opštinsko dete (1953), Leto je krivo za sve (1961) i Kiša (1972), zatim sa rediteljem Radivojem Lolom Đukićem sa kojim je snimio Nema malih bogova (1961), Sreća u torbi (1961), Servisna stanica (1966), Bog je umro uzalud (1969) i Nevidljivi čovek (1976), ali i sa rediteljicom Sojom Jovanović sa kojom je snimio dobro poznate komedije Dr (1962), Put oko sveta (1964), Orlovi rano lete (1966), Zlatna praćka (1967), Pusti snovi (1968), Silom otac (1969) i Izvinjavamo se, mnogo se izvinjavamo (1976).

 

Pored toga veoma dobre uloge je odigrao u filmovima Tuđa zemlja (1957), Subotom uveče (1957), Zvižduk u osam (1962), Na mesto, građanine Pokorni! (1964), Nemirni (1967), Moja luda glava (1971), Opklada (1971), Džangrizalo (1976) i Više od igre (1976).

 

Osamdesetih godina se glumac isključivo pretplatio na komedije i nastavlja da širi krug ljudi sa kojima sarađuje i koji su očigledno bili zadovoljni njegovim glumačkim interpretacijama. Sa rediteljem Zoranom Čalićem snimio je komedije Ćao, inspektore (1985), Druga Žikina dinastija (1986) i Svemirci su krivi za sve (1991), dok je novom saradnjom i to sa našim proslavljenim rediteljem Goranom Markovićem, pokazao da se dobro snalazi i u daleko ozbiljnijim filmovima, kao što su Već viđeno (1987) i Sabirni centar (1989).

 

Glumac se prosto nije smirivao u ovom periodu njegove karijere i gledali smo ga u manjim ili većim ulogama u filmovima Avanture Borivoja Šurdilovića (1980), Maratonci trče počasni krug (1982) reditelja Slobodana Šijana, Savamala (1982), Čovek sa četiri noge (1983), Jaguarov skok (1984), Razvod na određeno vreme (1986), Crna Marija (1986), Tesna koža 2 (1987), Hajde da se volimo (1987), Zaboravljeni (1988), Kako je propao rokenrol (1989) i Poslednji krug u Monci (1989).

 

Devedesetih godina je iznova dokazao svoj istančan glumački talenat i svoj odličan smisao za humor ulogom Veselina Veska Veličevića u televizijskoj seriji Srećni ljudi (1993-1996). Ovaj oboljeli vlasuljar nevoljno upada u ljubavne muke između profesora Gorana Popca (Aleksandar Dunić) i njegove studentice i ujedno ljubavnice Đurđine Đine Golubović (Jugoslava Drašković). Problemi nastaju kada Veskov dom posjećuje doktorova punica, glavna medicinska sestra Antonija Miloradović (Svetlana Bojković), koja u svom maniru napravi pravi haos od inače mirnog života ovog povučenog vlasuljara.

 

Paskaljevića smo pored toga devedesetih godina gledali u filmovima Sveto mesto (1990), Tesna koža 4 (1991), Tango argentino (1992) reditelja Gorana Paskaljevića, Bolje od bekstva (1993), Gnjurac (1993), Biće bolje (1994), Dnevnik uvreda (1994), Ptice koje ne polete (1997), Lajanje na zvezde (1998), Nož (1999), Senke uspomena (2000) i Rat uživo (2000).

 

U novom vijeku glumac je nastavio da igra komedijama i dobro se uklopio u nove generacije reditelja i novih mladih glumaca koji su krčili put za sebe. Ne možemo a da ovom već masivnom spisku filmova ne dodamo i naslove Nataša (2001), Bumerang (2001), Ringeraja (2002), Zona Zamfirova (2002), Siroti mali hrčki 2010 (2003) reditelja Slobodana Šijana i Pljačka Trećeg rajha (2004). Posljednju ulogu je odigrao u filmu Diši duboko (2004).