Rahela Ferari ( 1911 - 1994)

Naša glumica Rahela Ferari (1911-1994) je jedna od najboljih karakternih glumica koja se specijalizovala za komediju. Pamtimo je prije svega po ulozi majke Dimitrija Mite Pantića (Nikola Simić), u prva tri dijela filmskog serijala Tesna koža (1982-1988) i uvijek se rado sjetimo njenih riječi "Laže, u oči te gleda bre i laže. Kakvih 30000. 29200, ja sam brojala, dvaput. Eto". Odigrala je i Banetovu (Branko Cvejić) baku u televizijskoj seriji Grlom u jagode (1976), zatim Perinu majku u horor komediji Davitelj protiv davitelja (1984) reditelja Slobodana Šijana, ali i neobičnu ulogu Ruže Lopože u još jednoj seriji Sivi dom (1986). Zaigrala je i u mađarskom filmu Prije Boga i čovjeka (1968) reditelja Karolja Maka. Zapravo, vrhunac uspjeha doseže u poznoj dobi, kada svakoj ulozi daje sopstveni pečat. Dobitnica je nagrade za životno djelo Dobričin prsten (1986). Pošte Srbije su 2007. godine izdale poštansku markicu sa njenim likom, kao dio serije zvane Velikani srpskog glumišta. Treba dodati jednu zanimljivost, a to je da jedan pank bend iz Banjaluke nosi ime ove glumice.

 

"Ja sam rođena u siromaštvu. Ti Jevreji kad su siromašni, čini mi se da nema veće bede od jevrejskog siromaštva. Moja mladost, to je zemunskla periferija. Detinjstvo bez igračaka, bez ičega", rekla je Ferari.

 

Rahela Ferari je rođena kao Rosa Frojnd u Zemunu u tadašnjoj Austrougarskoj. Zbog svog jevrejskog porijekla imala je izuzetno težak period života tokom Drugom svjetskog rata i nekoliko puta je ostala živa zahvaljujući pukoj sreći. Tokom rata se krila po kućama svojih prijatelja, koji su bili voljni da joj pomognu. Njena životna priča je zapravo poslužila kao inspiracija za pozorišnu predstavu Rahelina kutija.

 

Prve glumačke korake je napravila u Srpskom narodnom pozorištu u Novom Sadu, gdje je radila od 1930. do 1940. godine, kada je prešla u Umetničko pozorište u Beogradu. Postala je članica Jugoslovenskog dramskog pozorišta odmah nakon osnivanja 1947. godine, da bi joj isto pozorište nakon penzionisanja 1973. godine, ukazalo veliku čast i imenovalo je za doživotnu počasnu članicu.

 

Prvu filmsku ulogu je odigrala u komediji Bakonja fra Brne (1951) reditelja Fedora Hanzekovića, da bi zatim zaigrala u filmovima Nevjera (1953), Daleko je sunce (1953), Potraži Vandu Kos (1957), Dan četrnaesti (1960), Parče plavog neba (1961), Prvi građanin male varoši (1961), Mrtvima ulaz zabranjen (1965), Skupljači perja (1967) reditelja Aleksandra Petrovića, Kad golubovi polete (1968) i Veliki dan (1969). Gledali smo je i pored Ljube Tadića u televizijskoj seriji Zaobilazni Arčibald (1969).

 

Pojavila se kao gospođa Kanački u televizijskoj seriji Kamiondžije (1973) i filmu Paja i Jare (1973). Sarađivala je sa rediteljem Miroslavom Lekićem u filmovima Stepenice za nebo (1983) i Bolje od bekstva (1993).

 

Zaigrala je i u filmovima Bube u glavi (1970), Tigar (1978), Nacionalna klasa (1979) reditelja Gorana Markovića, Neka druga žena (1981), Lijepe žene prolaze kroz grad (1986), Slučaj Harms (1987), Manifesto (1988) reditelja Dušana Makavejeva, Suncokreti (1988), Hajde da se volimo 3 (1990), Tango Argentino (1992) reditelja Gorana Paskaljevića i Kaži zašto me ostavi (1993), kao i u televizijskim serijama Deset zapovesti (1970), Čedomir Ilić (1971), Građani sela Luga (1972), Život je lep (1975), Babino unuče (1977) i Jastuk groba mog (1991).

 

Teatrolog Petar Marjanović je za glumicu napisao: "Rahela Ferari je imala zavidnu moć preobražavanja, podsticajnu glumačku maštu i sposobnost da svaki lik ostvari na sceni sa nekom delotvornom tajnom. Te osobine, uz životnu snagu, dosetljivu scensku drskost i retko umeće da u gotovo gotovo svakoj ulozi pronađe suštinu komičnog ili tragičnog omogućile su joj da bude prirodni partner i najmlađoj generaciji glumaca. Odsustvo sumnje u svrsishodnost glumačkog poziva (za svoje neverice, kolebanja i nezadovoljstva znala je, vjerovatno, samo ona) spokojno bih mogao da tumačim njenim neuništivim životnim optimizmom koji je utkala u osnove svojih glumačkih ostvarenja. Sasvim ličnim stilom glume Rahela Ferari je ukrasila glumačko poglavlje srpskog pozorišta dvadesetog veka".

 

Od publike se oprostila ulogom Duškove babe u televizijskoj seriji Metla bez drške (1989-1993).