Goran Marković

Naš reditelj i scenarista Goran Marković je zadužio našu kinematografiju nizom kvalitetnih filmova tokom pola vijeka svoje karijere. Dodirnuo se različitih tema, od automobilskih trka, preko epidemije velikih boginja koja je harala početkom sedamdesetih godina u SFRJ, predsjednika Tita, pa sve do bolesti alkoholizma. Svoje najbolje filmove je snimio tokom sedamdesetih i osamdestih goidna prošloga vijeka. Često sarađuje sa glumicima Draganom Nikolićem, Vojislavom Vojom Brajovićem i Bogdanom Diklićem. Dobio je 2012. godine francuski Orden oficira umjetnosti i književnosti. Goran Marković je sin glumaca Radeta Markovića i Olivere Marković.

Goran Marković je karijeru počeo krajem šezdesetih godina prošloga vijeka, kada je snimio niz televizijskih filmova. Veliki uspjeh je doživio već svojim prvim dugometražnim filmom Specijalno vaspitanje (1977), da bi zatim nastavio da niže velike uspjehe naslovima Nacionalna klasa (1979), Majstori, majstori! (1980), Variola vera (1982), Tajvanska kanasta (1985), Već viđeno (1987), Sabirni centar (1989), Tito i ja (1992) i Urnebesna tragedija (1995).

Novi vijek je bio manje uspješan, ali je Marković ipak snimio niz zanimljivih filmova kao što su Kordon (2002), Falsifikator (2013), Slepi putnik na brodu ludaka (2016) i Delirijum tremens (2019). Ovi naslovi su uglavnom naišli na odobravanje publike, ali je izostalo oduševljenje koje je pratilo njegove filmove iz prošloga vijeka.

Snimio je takođe dokumentarne filmove Srbija, godine nulte (2000), Titova soba tajni (2014) i Konstantin Koca Popović (2015).