Boris Milivojević

Naš glumac Boris Milivojević se u ovom vijeku znatno istakao i postao jedan od najtraženijih domaćih glumaca. Njegov smisao za komediju se naročito dopada prosječnom čovjeku kao i njegova sposobnost da nam približni naizgled obične ljude, svojevrsne otpadnike od društva. Tokom karijere od četiri decenije igrao je uglavnom prostodušne ljude, bezazlene marginalace i sitne prevarante. Svakoj ulozi je davao dozu originalnosti i trudio se da bude koliko toliko različita od prethodne. Učestvovao je i u prvoj sezoni muzičke šou emisije Tvoje lice zvuči poznato, koja je zabilježila veliku gledanost, a takođe je voditelj kviza Zlatni krug.

 

Boris Milivojević je svoj glumački debi napravio u nastavku Idi mi, dođi mi iz 1983. godine, iz popularnog serijala Lude godine, koji se danas više pamti kao Žikina dinastija. Milivojević je zamjenio glumca Nikolu Koju, koji je u prethodnim nastavcima igrao ulogu Žikinog i Milanovog unuka Miše i sa samo dvanaest godina stao pored naših velikana kao što su Dragomir Gidra Bojanić i Marko Todorović. Pažnju na sebe je ponovo skrenuo ulogom Tungija u filmu Zaboravljeni iz 1988. godine, kao i u istoimenoj televizijskoj seriji koja se prikazivala tokom 1992. godine. Do kraja decenije gledali smo ga u manjim ulogama u filmovima Crni bombarder, Do koske i Nož, da bi u novom vijeku počeo da dobija više prostora, što je glumac itekako znao da iskoristi i postao je jedan od naših najtraženijih mladih glumaca. Rado smo ga pratili u filmovima Nebeska udica, Munje!, Nataša, Kad porastem biću kengur, Jesen stiže, dunjo moja, Sivi kamion, crvene boje, Sedam i po i A3 - Rock'n'Roll uzvraća udarac. Veliki uspjeh je doživio i na malim ekranima gdje smo ga gledali u televizijskim serijama Crni Gruja i Mile protiv tranzicije. Poslednju deceniju je nastavio sa uspješnim ulogama kako na filmu, tako i na televiziji. Gledali smo ga u filmovima Spomenik Majklu Džeksonu, Patuljci sa naslovnih strana, Taksi bluz, Četiri ruže, Vikend sa ćaletom i Nije loše biti čovek. Publika ga je zavoljela i u televizijskim serijama Besa i Psi laju vetar nosi zahvaljujući njegovom umijeću i sposobnosti da nam približi likove Miše i Razvigora. Slično je ponovio i u serijama Žigosani u reketu, Kamiondžije d.o.o. i Bunar.

 

"Gluma je ogromno davanje sebe, psihološki je veoma zahtevan posao, mislim da ga ne treba raditi previše. Nije to kao - idem nešto radim, pa pustim mozak na otavu. U glumi je mozak uključen non-stop, bukvalno, kao i celo telo i taj mozak utiče na telo. Ozbiljan je posao, ozbiljno utiče na psihofizičko stanje, mnogo troši čoveka i mora više da se pazi, da se ne radi toliko, da se napravi otklon od uloge, da se čovek čuva, jer dešava se da ljudi malo i polude od mnogo glume", smatra Milivojević.

 

Boris Milivojević je veoma zabavan glumac koji privlači harizmom i dinamikom i kojem nije problem da se istakne i među daleko razvikanijim kolegama.