Jorgovani

20.03.2024 13:59

Trejler za film Jorgovani u kojem čujemo pjesmu Kad zamirišu jorgovani i vidimo naše čuvene glumce Ivana Bosiljčića i Slobodu Mićalović donekle nagovještava ljubavnu dramu, da bi nam ipak servirao oštru satiru koja ima za metu naš medijski milje.

Glavni glumci popularne televizijske serije Jorgovani Igor (Ivan Bosiljčić) i Katarina (Sloboda Mićalović) dolaze na izbor za najbolju seriju godine, zajedno sa rediteljem (Gordan Kičić) i scenaristom (Pavle Čemerikić). Igor vara Katarinu, sa kojom je dugi niz godina u vezi i to sa mladom glumicom Majom (Jana Bjelica). Na dodjelu dolazi i producent serije (Mima Karadžić) koji se nada unosnom poslu sa ruskim kolegom Olegom (Nebojša Dugalić).

Reditelj Siniša Cvetić i scenarista David Jakovljević su već sarađivali i postigli veoma dobar uspjeh u filmu Usekovanje (2022). Ponovo imamo grupu ljudi na jednom mjestu i ponovo gledamo kako njihovi međusobni odnosi eskaliraju u neki oblik sukoba i to sa izuzetno velikom dozom humora. Dok je Usekovanje ciljao na jednu porodicu, Jorgovani ciljaju na junake jedne televizijske serije, tačnije na cijelu filmsku i medijsku scenu Srbije. Već prve scene jasno stavljaju do znanja da se ova komedija prvenstvo zanima odnosom ovih ljudi iza kulisa kamere. Gledamo velike zvijezde televizijske serije Kad zamirišu jorgovani, Katarinu i Igora, koji tokom jedne ceremonije dodjele nagrada, namještaju osmjehe za kamere, a zatim međusobno šapuću mnoge uvrede i pakosti.

Cvetić i Jakovljević očigledno uživaju u prikazivanju takozvane druge strane medalje i pri tome pokazuju veoma dobar smisao za humor, koji nas prosto tjera da zavolimo sve ove likove uprkos mnogim njihovim manama, možda bolje rečeno da ih zavolimo baš zbog tih istih mana. Jorgovani je zapravo iznenađujuće zabavan film koji može ponuditi više humora od većine razvikanih filmova novog datuma. Svaki od likova priča sopstvenu priču i često predstavlja oštru kritiku srbijanske filmske scene. Svi su željni uspjeha i popularnosti i gotovo da nema osobe koja se kreće u ovim krugovima a koja je lišena ovih želja. Voditelj Danijel (Jovan Jovanović) ne prestaje da moljaka reditelje i producente za ulogu koja bi ga proslavila.

Autoru ovih redaka su tokom gledanja ovog filma padali na pamet filmski reditelji poput Blejka Edvardsa (Zabava), Luis Bunjuel (Diskretni šarm buržoazije) i Roberta Altmana (Gosford park), što je svakako veliki kompliment za reditelja Cvetića. Međutim svi oni koji su upoznati sa radom ovih velikana i koji su zapravo pogledali neki od ovih naslova će vjerovatno shvatiti da je naš reditelj otišao predaleko u svojoj satiri. Jorgovanima nedostaje više suzdržanih i primjernih likova, koji će služiti kao svojevrsni kontrateg i koji neće dozvoliti ostalim likovima da zagaze u samoparodiju. Sa druge strane treba pohvaliti svojevrsnu parodiju filma Borilački klub (1999) reditelja Dejvida Finčera.

Sloboda Mićalović i Ivan Bosiljčić su po svemu sudeći uživali da igraju likove koji su sušta suprotnost romantičnih heroja koje su do sada igrali. Jorgovani se u određenim trenucima otvoreno ruga televizijskoj seriji Ranjeni orao (2008-2009). Najviše humora dolazi od strane Gordana Kičića koji je ulozi reditelja donio megalomanski osjećaj superiornosti, ali i ljubav prema pokretnim slikama, koja ponekad poprima komične okvire. Kičić je već toliko ispraksao ove i slične uloge da bez problema spaja ove velike suprotnosti u jednu svrsishodnu cjelinu. Okanović podsjeća na Drakulinog batlera Igora.

Jorgovani je nesavršen ali zabavan film koji se može preporučiti svima onima koji su nezadovoljni trenutnim stanjem srbijanskog filma i trenutnom srbijanskom medijskom scenom.

Поштена употреба, https://sr.wikipedia.org/w/index.php?curid=4501400