Igrač broj 1

30.03.2018 15:03

Debitantska knjiga Igrač broj jedan (2011), američkog autora Ernesta Klajna je odmah nakon svog izlaska postigla veliki finansijski uspjeh i pored toga osvojila nekoliko prestižnih književnih nagrada. Amerikanac Klajn je ovom knjigom pokazao zavidan talenat za pisanje ali takođe i veliku ljubav prema filmovima iz 80-ih godina prošloga vijeka, i to naročito onima iza kojih stoji ime eminentnog američkog režisera Stivena Spilberga (Spasavanje redova Rajana, Šindlerova lista, Indijana Džons i otimači izgubljenog kovčega, Bliski susreti treće vrste, Ajkula). Sudbina je tako htela da baš Spilberg preuzme kormilo i da se okuša u zaista teškom poslu prebacivanja Klajnovih riječi na veliki ekran. Spilberg i Klajn, koji je radio kao ko-scenarista na ovom filmu, očigledno dijele strast prema filmovima i video-igrama, i publika nema ni najmanji problem da to osjeti. Intetesantno je to da se veliki dio referenci iz knjige odnosi upravo na filmografiju Stivena Spilberga, ali je ipak ovaj američki režiser, iz straha od kritike za taštinu, odbio da napravi ovu svojevrsnu samopromociju.

U ne tako dalekoj budućnosti planetu Zemlju je zadesilo zahađenje, korupcija i nesnosne klimatske promjene. Veliki broj stanovnika bjekstvo traži u virtuelnom svijetu video-igre OASIS. Kreator ove video igre Džejms Halidej (Mark Rajlans) je prije svoje smrti ostavio jedan skriveni igraći zadatak popularno nazvan Easter egg. Naime, ko uspije da rješi Halidejove zagonetke i pronađe tri ključa, koja su dobro skrivena u ovom ogromnom virtuelnom svijetu, postaje vlasnik Halidejove igraće kompanije. Igrač Vejd Vats (Taj Šeridan), preko svog igraćeg avatara Parzival, i njegovi takozvani virtuelni prijatelji Art3mis (Olivija Kuk), Eš (Lena Vejt), Daito (Vin Morisaki) i Šo (Filip Zao) nisu jedini koji pokušavaju da pronađu ove ključeve. Naime direktor konglomerata IOI zaslužnog za većinu opreme iz video-igre OASIS, Nolan Sorento (Ben Mendelson), i njegovi radnici-gejmeri poznati kao Šestice, želi da video-igra OASIS pripadne njemu.

Reditelj Stiven Spilberg započinje film sa nekoliko kratkih scena u kojima vidimo jednu prenaseljenu gradsku četvrt u kojem živi protagonista filma, Vejd Vats i koje dobro pokazuju loše životne uslove u kojima živi tačnije preživljava veliki dio stanovnika planete Zemlje. Ove scene, kojih je premalo u filmu, su takođe bitne jer se nakon njih imaginarni svijet video-igre u kojem bježi sve veći broj omladine i starijih, čini još više primaljivijim. Zaplet filma jeste diskutabilno tanak, ali svakako slobodno možemo reći da je više nego dovoljan da pokrene stvari sa mrtve tačke i da nam prije svega ponudi jedan vizuelno impresivan doživljaj. Spilberg i ekipa filma su zaista nadmašili sami sebe prilikom dizajniranja avatara iz video-igara i prilikom samog osmišljanja ovog imaginarnog, ali neodoljivog svijeta. Facijalne ekspresije i izgled naslovnog junaka Vejda djeluju poput futurističke video-igre, čije će grafičke domete gejmeri priželjkivati bar još cijelu jednu deceniju. Dobar dio zasluge za izgled i atmosferu filma Igrač broj jedan ide svakako na račun Spilbergovog starog saradnika, direktora fotografije Januša Kaminskog (Spasavanje redova Rajana, Šindlerova lista), kao i na račun američkog kompozitira Alana Silvestrija (Osvetnici, Forest Gamp, Ambis, Predator, Povratak u budućnost). Kompozitor Silvestri uspjeva u ni malo lakom poslu da prilagodi svoju muzičku partituru gomili starih dobrih filmskih tema koje čujemo u filmu, ali i u tome da njegova partitura sačuva sopstveni identitet i da, u isto vrijeme, odiše velikim optimizmom i mladalačkim zanosom i nevinošću, uprkos ponekim tragičnim scenama. Jedan kratak pogled na virtuelnu utopiju OASIS uvjerava publiku zašto veliki broj ljudi tu provodi nebrojene sate, baš poput zabrinjavajuće prakse kojom su skloni današnji poklonici MMORPG žanra video-igara.

Reditelj Spilberg i ekipa prave od filma Igrač broj jedan jednu pravu malu multimedijalnu utopiju krcatu sa referencama prema filmovima 80-ih godina prošloga vijeka kao i mnogim video-igrama. Ljubitelji starih dobrih filmova će sa velikim i toplim osmjehom na licu ispratiti kratko ali primjetno pojavljivanje filmskih kolosa, poput King Konga, T-Reksa iz Spilbergovog Parka iz doba jure, kao i Gvozdenog džina čiji doprinos je daleko veći od pukog kratkog pojavljivanja. Tokom početne trke vidimo različite automobile, tačnije prevozna sredstva iz filmova Povratak u budućnost, Pobješnjeli Maks, Akira, Kristina - Auto ubica, Vitezovi asfalta, Mobile Suit Gundam i serije A-Tim. i drugih. Takođe, na kratko vidimo i neke od ikona horor filmova, poput Fredija Krugera iz Strava u ulici brestova i Džejsona Vorhiza iz Petak 13-ti, kao i veoma smješne scene sa Čakijem iz Dječije igre i sa Ksenomorfom iz Skotovog Osmog putnika. Nemoguće je ne pomenuti i magičnu čaroliju koja je posuđana iz Burmanovog Ekskalibura, ali svakako najveće pohvale idu za nezaboravan hommage Kjubrikovom Isijavanju, u kojem su ne samo izvrsno rekreirali prostorije izolovanog hotela Vidikovac, već i podsjetili publiku na mnoge bitne scene iz ovog Kjubrikovog remek-djela, i upravo od tih scena napravili bitan dio slagalice za sve one igrače koji žele da se dokopaju skrivenih ključeva. Nažalost režiser Spilberg nije uspio da obezbjedi autorska prava za Bliski susreti treće vrste iako je to želio i iako je zapravo riječ o njegovom filmu. Ljubitelji filma nisu jedini koji mogu da uživaju u Igraču broj jedan. Popularni gejmeri će ovaj film morati pogledati nekoliko puta da bi prebrojali sve njihove virtuelne heroje od koji se mnogi pojavljuju u veoma kratkim scenama. Gejmerskim ikonama iz 90-ih godina prošloga vijeka, Duke Nukem, Lara Kroft, Sonik i nekoliko heroja iz Street Fighter-a, su se pridružili junaci iz kasnijih generacija video-igara poput Krejtosa iz Boga Rata, Trejsera iz Blizardovog Overvača, Master Chiefa iz Majkrosoftove pucačine Halo, Nejtana Drejka iz akcijske avanture i pucačke igre iz trećeg lica Uncharted, Sackboy iz platforme LittleBigPlanet i mnogih drugih. Treba napomenuti da gomila ovih imaginarnih heroja ne zauzima previše vremena u filmu i ne ometa previše samu radnju filmu, već naprotiv služi na veliko zadovoljstvo svih ljubitelja pop kulture, ali da je, nažalost, premalo vremena odvojeno za sporedne likove iz Igrača broj jedan.

Taj Šeridan (X-men: Apokalipsa, Džo, Ljeto na obalama Misissipija, Drvo života), Olivija Kuk (Ja, Erl i djevojka na samrti, Prizivanje duhova, Signal) i novajlija Lena Vejt su veoma dobar izbor za mlade i uporne gejmere. Mark Rajlans (Denkerk, Most špijuna, VDDž - Veliki dobroćudni džin) nastavlja uspješnu saradnju sa režiserom Spilebergom i daje neočekivan ali inteligentan portret čovjeka koji je veliki dio svog života posvetio video-igrama. Sve popularniji Ben Mendelson (Najmračniji čas, Odmetnik-1: Star Wars priča, Egzodus: Bogovi i kraljevi, Kuća iz borova, Uspon mračnog viteza, Carstvo životinja) je više nego uspješan u ulozi bezkrupuloznog konglomerata, koja se može shvatiti kao svojevrsna kritika modernih kompanija koje stoje iza današnjih video-igara i koje su novac stavile na prvo mjesto. Treba pohvaliti i komičare Sajmona Pega (Star Trek: Izvan granica, Nemoguća misija - Otpadnička nacija, Šaun živih mrtvaca, Panduri u akciji, Zvjezdane staze: Prema tami, Zvjezdane staze) i T. Dž. Milera (Dedpul, Silicijumska dolina, Grad heroja).

Igrač broj jedan je veoma zabavan eskapistički film koji će rasplamsati ljubav prema filmovima i video-igrama kod svih onih koji vole sedmu umjetnost i koji su bar jedanput držali džojistik u svojoj ruci.

Поштена употреба, https://sr.wikipedia.org/w/index.php?curid=3881495