Cijena života

30.03.2018 14:24

Tokom 1973. godine šesnaestogodišnji Džon Pol Geti III (Čarli Plamer), unuk naftnog tajkuna, Džona Pola Getija (Kristofer Plamer), je kidnapovan i za njega je zatražena otkupnina od 17 miliona dolara. Dječakovi roditelji Gejl Haris (Mišel Vilijams) i Džon Pol Geti Džunior (Endru Bučan) su razvedeni i nemaju traženi novac i prisiljeni su da se obrate dječakovom djedu. Geti odbija da plati otkupninu, ali angažuje bivšeg operativca CIA Flečera Čejsa (Mark Volberg), da ispita otmicu i da objezbjedi dječakovo oslobađanje.

Eminentni britanski režiser i producent Ridli Skot (Američki gangster, Gladijator, Osmi putnik, Istrebljivač) se nakon naučno - fantastičnih filmova Marsovac: Spasilačka misija i Osmi putnik: Kovenant, odlučio na ekranizaciju Preston knjige, Painfully Rich: the Outrageous Fortunes and Misfortunes of the Heirs of J. Paul Getty. Film Cijena života je uspješno snimljen, ali je i prije svoje oficijalne premijere dobio neželjeni publicitet. Naime jedan od glavnih glumaca i glavni adut marketinške kampanje ovog filma, Amerikanac Kevin Spejsi (Vozač, Američka ljepota, Povjerljivo iz L. A., Dežurni krivci, Sedam), koji je igrao naftaškog tajkuna Džona Pola Getija, je optužen za višestruko seksualno uznemiravanje. Režiser i producent Ridli Skot i višečlani producentski tim je donio jedan odvažan moralni i poslovni potez i odlučuo je da se takoreći otarasi jednog od glavnih glumaca u filmu Kevina Spejsija i da umjesto njega angažuje Kristofera Plamera. Skot je već imao slično iskustvo kada je tokom snimanja filma Gladijator, preminuo glumac Oliver Rid i kada je bio prisljen na dosnimavanje upotrebom računarske tehnologije. Skot je imao sreće jer su scene sa naftaškim magnatom Getijem relativno kratke i nema ih zaista mnogo, tako da dosnimavanje trajalo samo osam dana i film čak nije ni probio unaprijed dogovoreni termin za premijeru.

Režiser Ridli Skot započinje film Cijena života sa nekoliko zanimljivih crno-bijelih kadrova koji prikazuju užurbani i natrpani Rim, 70-ih godina prošloga vijeka. Ove kratke scene u kojima vidimo gomilu ljudi i foto-reportera, i u kojima je korišteno prenaglašeno osvjetljenje, su očigledan hommage filmu Sladak život, italijanskog filmskog sineaste, Federika Felinija. Felinijevo remek-djelo je u nekim svojim aspektima dosta slično Skotovom filmu, jer su Felinijevi filmski junaci baš poput Getijevih, naizgled obični ljudi koji to zapravo nisu, jer se ne ponašaju u skladu sa utvrđenim normama i zakonima, i za koje ne važe ista pravila kao i za obične smrtnike. Ovo potvrđuje i interesanta početna naracija mladog Pola Getija o tome kako je nositi njegovo porodično ime zapravo posebna stvar i kako izuzetno bogati ljudi zaista nisu poput običnih smrtnika. Skot odmah zatim prekida ove glamurozne i prividno vesele crno-bijelih scene, i Cijena života dobija svoj tmuran i depresivan karakter, zasluga direktora fotografije Darijuša Volskog (Osmi putnik: Kovenant, Marsovac: Spasilačka misija, Egzodus: Bogovi i kraljevi, Prometej).

Režiser Skot nam odmah zatim prikazuje kidnapovanje mladog Pola Getija, a zatim i neobičnu reakciju njegovog djeda Džona Pola Getija. Naime, naftaški tajkun i najbogatiji čovjek tog vreme, ne želi da čuje za kidnapovanje svog unuka jer u tom trenutku čita izvještaj sa berze i ne može da se dodatno opterećuje porodičnim problemima. Režiser Skot i scenarista Dejvid Skarpa (Dan kada je Zemlja stala, Poslednje uporište) prave zaista dobar posao, uglavnom jer ne žure sa pričanjem ove zanimljive priče. Iako bi tempo filma i nedostatak eksplozija i oružanih sukoba mogao predstavljati problem publici navikloj na moderne akcione blokbastere, ova odluka zapravo daje dovoljno prostora svakom od filmskih aktera i dodruje se intrigantnog porodičnog odnosa između Getijevih. Svakako najinteresantniji od njih je Džon Geti, koji iako ima sav novac na svijetu dobro razmišlja kako da ga potroši. Scene u kojima shvatamo da ovaj okorjeli i škrti bogataš ipak voli svog unuka su zaista dobro odrađene. Zvuči gotovo nevjerovatno ali ovaj naftaški magnat je zaista ugradio telefonsku govornicu u svoju vilu kako bi izbjegao da plaća velike telefonske račune. Naime, u njegovoj vili su često boravili mnogobrojni radnici koji se nisu libili da koriste njegov telefon i pozivaju svoje rođake, koji su nerijetko živjeli u dalekim zemljama. Režiser Skot i scenarista Skarpa su dobro probrali scene sa Džonom Getijem i publika ih sa nestrpljenjem očekuje, ali ovo ne znači da ostale scene kao i filmski likovi nisu zanimljivi. U jednoj nemiloj sceni Skot neizbježno iako nevoljno podsjeća na kultnu scenu iz Tarantinovih Uličnih pasa.

Kristofer Plamer (Blistavi um, Probuđena savjest, Čovjek koji je htio da bude kralj) se pokazao kao odličan izbor za hladnokrvnog i kalkulatornog magnata. Mišel Vilijams (Mančester na moru, Tužna veza, Moja nedjelja sa Merilin, Planina Broukbek) pravi odličnu i neočekivanu transformaciju od dobronamjerne i zabrinute majke do žene spremne na odvažne poteze. Mark Volberg (Bokser, Čovjek koji je htio da bude kralj, Dvostruka igra, Noći bugija) je bez velikih problema iznjeo ulogu okorjelog pregovarača, dok je možda najveće iznenađenje filma, Francuz Roman Duri (Otkucaj kojeg je moje srce preskočilo, Srcolomac, Španski apartman), odličnom crnhumornom ulogom italijanskog kidnapera Cinquentea, koji podsjeća na junake iz popularnih špageti vesterna. Svakako treba pohvaliti Čarlija Plamera (serija Carstvo poroka) i zaboravljenog Timotija Hatona (Pisac iz sjenke, Obični ljudi).

Cijena života je veoma dobro napisan i odglumljen kriminalistički triler koji konstantno drži pažnju publike bez nepotrebnih akcijskih scena.

Поштена употреба, https://sr.wikipedia.org/w/index.php?curid=4147299