Povratak u budućnost 2

09.03.2012 13:21

Doktor Emet Braun (Kristofer Lojd) dolazi iz budućnosti, koristeći mašinu za putovanje kroz vrijeme DeLorean, i nagovara Martija Mekflaja (Majkl Džej Foks) i njegovu djevojku Dženifer Parker (Elizabet Šu) da putuju sa njim nazad u budućnost kako bi spasili budućnost svoje porodice. Kada stignu u budućnost, doktor Braun koristi elektronski uređaj da onesvjesti Dženifer i ostavljaju je da leži u zabačenoj ulici, jer nema potrebe da ona sazna previše stvari o svojoj budućnosti. Marti se pretvara da je njegov sin Marti Džunior, kako bi odbio da učestvuje u pljački sa Bifovim unukom Grifom (Tomas F. Vilson), zbog koje će Marti završiti u zatvoru.

        Nakon ogromnog finansijskog uspjeha komedije Povratak u budućnost, režiseru, producentu i scenaristi Robertu Zemekisu (Lov na zeleni dijamant, Forest Gamp) nije bio problem da dobije zeleno svjetlo za nastavak. Okuplja se komplet ekipa iz prvog dijela sa izuzetkom Krispina Glovera, koji je odbio da ponovi svoju ulogu zbog po njegovom mišljenju preniske plate. Režiser Zemekis i scenarista Gejl nastavljaju svoju priču tačno tamo gdje završava prethodno dio, čak štaviše ponavljaju završnu scenu prvog dijela u uvodnoj špici drugog dijela, uz sitne izmjene. Svakako najprimjetnija izmjena je da Martijevu djevojku Dženifer Parker ne igra Klaudia Vels već američka glumica Dženifer Šu (Napuštajući Las Vegas). Zemekis i ekipa koriste veliki dio filma da se na zabavan način igraju predviđanja budućnosti i nagađanja svih tehnoloških spravica koje budućnost donosi. Tako da imamo priliku da vidimo velike hologram reklame ispred biskopa, koje su danas postale realnost, kao i male leteće robote koji samostalno šetaju kućne ljubiimce, ali i interesantne duboke Najk patike sa automatskom regulacijom pertle ili jakne koje svoju dužinu prilagođavaju osobi koja je nosi. Čak u jednoj sceni, protagonisti ubacuju sitni komad pice koji staje na dlan ruke, u kućinsku mašinu i u roku od nekoliko sekundi jedu toplu i ukusnu porodičnu picu. Nažalost, brzo se stiče su možda Zemekis i Gejl previše svoje kreativne energije potrošili na ove scene, kao i na scene u kojima je korištena CGI tehnologija, kako bi prikazala istog glumca u svije različite uloge koje se sukobljavaju. Te su scene možda bile fascinantne publici 80-ih godina prošloga vijeka, dok danas takve scene viđammo i u televizijskim serijama skromen produkcije a naročito i u visokobužetnim bioskopskim hitovima. Takođe, publika brzo stiče utisak da je dobar dio scena koje gledamo u ovom filmu zapravo reciklaža scena iz originala i da najzanimljiviji dijelovi ovog nastavka dolaze kada scenu koju smo gledali u originalu, gledamo opet ali iz nekog različitog ugla. Poput scene u kojoj Martijev otac Džordž nokautira Bifa i odvodi Dženifer na ples ili scene u kojoj vidimo Martijevo izvođenje pjesme Džoni Bi Gud, ali ovaj put iz potpuno drugog ugla. Režiser Zemekis ponavlja uzbudljivu scenu jurnjave iz originala, ali ovaj put koristi leteći trotinet, umjesto običnog trotineta koji se pomjera uz pomoć točkića. Povratak u budućnost je zabavan nastavak ali publika polako gubi nit u moru tehnoloških spravica, preokreta i recikliranih momenata iz orginala. Sa druge strane treba dodati, da se Zemekis zaista trudi da održava napetost i da se u filmu takoreći uvijek nešto dešava. To se prije svega odnosi na dugu završnicu filma kojoj ne nedostaje napetosti. Isto tako, buduće generacije su prepoznale potencijal Zemekisove i Gejlove ideje, poput braće Ruso koji u nastavku Osvetnici: Kraj igre šalju naslovne junake u prošle događaje iz prethodnih nastavaka iz ovog filmskog serjala.

        Povratak u budućnost 2 je nesporno zabavan nastavak, ali stiče se utisak da uspjeva više kao podsjetnik na original nego kao samostalan nastavak.

Поштена употреба, https://sr.wikipedia.org/w/index.php?curid=921641