Povratak u budućnost

01.03.2012 13:16

Marti Mekflaj (Majkl Džej Foks) upoznaje ekscentričnog doktora Emeta Brauna (Kristofer Lojd), koju mu pokazuje mašinu za putovanje kroz vrijeme, koju je ugradio u automobil DeLorijan, koju napaja plutonijum inače ukraden od libijskih terorista. Marti se vraća trideset godina u prošlost i vrijeme uglavnom provodi sa svojim ocem Džordžom (Krispin Glover), koji pokušava da osvoji Lorejn (Lea Tompson), a u tome mu najviše smeta lokalni grubijan Bif Tanen (Tomas F. Vilson). Doktor Braun upozorava Martija da ne smije previše da se mješa u odnose ljudi jer bi na taj način mogao načiniti izmjene u prošlosti koje bi imale katastrofalne posljedice u budućnosti.

        Američki režiser, producent i scenarista Robert Zemekis (Lov na zeleni dijamant, Forest Gamp) i scenarista Bob Gejl su došli na ideju da snime Povratak u budućnost još na samom početku 80-ih godina prošloga vijeka, ali su bili spriječeni prvenstveno zbog slabog finansijksog uspjeha njiihovih zajedničkih komedija Šašavi dan: Bitlsmanija i Polovni automobili. Situacija se naglo promjenila kada je njihov naredni film, avanturistička komedija Lov na zeleni dijamant doživjela veliki finansijski upjeh. Zemekis počinje Povratak u budućnost veoma zabavnom scenom u kojoj kamera prati tinejdžera Martija Mekflaja, koji ulazi u svoju sobu u kojoj u jednom kadru čak vidimo radioaktivni uranijum, a zatim Marti pojačava veliki broj različitih instrumenata na svoje maksimalne vrijednosti uz pomalo jeziv šum instrumenata. Dok publici ne izlazi iz glave prizor radioaktivnog materijala, već sledeći kadar u kojem Marti drži trzalicu za gitaru i sprema se da zasvira, publika shvata da je ipak riječ o komediji sa ciljem da nasmije publiku. Marti očigledno pretjeruje sa muzičkim pojačalom i već pri samom dodiru trzalice i žice za gitaru, biva bačen nekoliko metara unazad, usljed eksplozije velikog vufera koji se takođe nalazi u njegovoj sobi. Ova kratka ali vješto režirana scena daje dobar nagovještaj tematike i opšte atmosfere filma. Režiser Zemekis nastavlja film u istom tonu, pokazujući zaista zavidan osjećaj za ritam filma i impresivan smisao za humor, takođe uvodeći i elemente naučne fantastike ali bez velikog zamaranja publike. Sam koncept putovanja kroz vrijeme je najmanje objašnjen, ali publika se previše dobro zabavlja da bi za tim previše marila i pojam poput kondenzatora protoka, kojeg doktor Braun kratko objašnjava, je sasvim dovoljan da povjeruje u cjelu ovu priču. Povratak u budućnost pokazuje posljedice izmjena u prošlosti i kako one utiču na budućnost. Zasluge idu i talentovanom scenaristi Bobu Gejlu koji je uglavnom ostao poznat po filmovima Roberta Zemekisa. Zaista je zabavno gledati Martija kako pomaže svom nespretnom ocu Džordžu da smuva njegovu buduću majku, dok se njoj više sviđa sam Marti. Zemekis takođe pravi veoma uvjerljiv prikaz Amerike 50-ih godina prošlog vijeka, vodeći računa o muzici iz toga perioda, modi koja se tada nosila i uopšteno atmosferi. Možda najveće pohvale idu izuzetno raspoloženoj glumačkoj postavi koju predvode Majkl Džej Foks, koji je postao idol svakog tinejdžera iz tog perioda, Kristofer Lojd (Trag, Let iznad kukavičjeg gnijezda), čiji doktor Emet Braun postaje slika i prilika velikog broja filmskih naučnika, zatim Lea Tompson (Neka vrsta čudesnog), Krispin Glover i Tomas F. Vilson. Završnica filma je odrađena sa dovoljno napetosti za bar još dva slična filma, iako se transformacija koju na samom kraju prolazi Martijev otac Džordž, čini pretjeranom.

        Povratak u budućnost je naišao na rezervisan i ne baš odušelvljen odziv kritike, koji uglavnom nisu odmah prepoznali značaj ove komedije. Kako to obično biva sa zaista kvalitetnim filmovima, tako je i reputacija filma vremenom rasla i danas se smatra, nij manje ni više, jednim od najboljih filmova 1980-ih, jednim od najboljih naučnofantastičnih filmova ikada snimljenih i jednim od najboljih filmova svih vremena. Kongresna biblioteka SAD je 2007 godine odabrala Povratak u budućnost za čuvanje u Nacionalnom filmskom registru zbog kulturnog značaja. Nakon ovog filma usledila su dva nastavka, Povratak u budućnost 2< i Povratak u budućnost 3, koji nisu ponovili kvalitet originala, kao i niz računarskih igara, animiranu televizijsku seriju, stripove, društvene igre, odeću, muziku, knjige, hranu, igračke, kolekcionarstvo i vožnje u tematskom parku. Takođe, trajna popularnost filma dovela je do brojnih knjiga o njegovoj produkciji, dokumentarnih filmova i reklama.

        Povratak u budućnost je izvrsna i izuzetno zabavna komedija koja sa pravom važi za jednu od najzabavnijih komedija 80-ih godina prošloga vijeka.

By May be found at the following website: Film Art Gallery, Fair use, https://en.wikipedia.org/w/index.php?curid=34133859