Nikola Đuričko

Naš glumac Nikola Đuričko je svakako jedan od najpopularnijih glumaca na ovim prostorima i takoreći ponosni vlasnik mnogih poznatih uloga koje prosto ne možemo zaboraviti. Znamo ga kao Milića Gavranića Tupu, Gojka Sisu, Limenog, Kalauza, Kengura, Švabu i pukovnika Đolovića. Teško je zaista odlučiti koji nam je od ovih likova draži od ostalih, jer su nas svi dobro zabavili. Dovoljno se razlikuju jedan od drugog i pokazuju zavidnu moć transformacije koju ovaj glumac posjeduje. Đuričko često ističe da ne voli uloge koje su mu slične po karakteru jer ne predstavljaju veliki izazov. Pored uspjeha u domaćoj kinematografiji, napravio je zavidnu inostranu karijeru. Zaigrao je u ratnoj drami U zemlji krvi i meda (2010), za koji režiju potpisuje čuvena američka glumica i rediteljka Anđelina Džoli. Odigrao je zapažene uloge i u filmovima Ljudski zvjerinjak (2009), Svjetski rat Z (2013), Ne zaboravi disati (2019) i Mašina (2023), kao i u televizijskim serijama Holandov obruč (2014-2020), Posljednji panteri (2015), Legende (2015), Genije (2017), Informator (2018), Za čitavo čovječanstvo (2021-2022) i Istinite laži (2023). Naročite pohvale je dobio za ulogu ekscentričnog ruskog švercera Jurija Ismailova u četvrtoj sezoni Netfliksove izuzetno popularne televizijske serije Čudnije stvari (2022). Juri ima neobičan i dosta krut smisao za humor, dok mu je najveći motiv novac, a ne smijemo zaboraviti da prosto obožava puter od kikirikija i to onaj hrskavi (crunchy). Đuričko je tokom 2019. godine zajedno sa porodicom preselio u Los Anđeles.

 

Nikola Đuričko je rođen u Beogradu, gdje je upisao srednju dizajnersku školu, da bi ipak sa šesnaest godina napustio ovu školu ali i roditeljski dom i počeo da živi sam. Prvobitno je želio da bude pilot poput svog oca, ali ga je vremenom gluma sve više okupirala. Kao glavni razlog za to navodi svoju baku, poznatu glumicu Tomaniju Đuričko. Upisao je Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu i već se na prijemnom ispitu istakao među mnogim kolegama. Bio je u klasi profesora Milenka Maričića, zajedno sa kolegama Dejanom Lutkićem, Borisom Milivojevićem i Aleksandrom Janković. Jednu od prvih uloga je odigrao u filmu Šta je s tobom, Nina (1984), da bi zatim zaigrao u filmovima Poslednji krug u Monci (1989), Vukovar, jedna priča (1994), Do koske (1997), Nebeska udica (2000) i Zemlja istine, ljubavi i slobode (2000), kao i u televizijskim serijama Soba 405 (1987) i Gore dole (1996-1997).

 

Svoj odličan smisao za humor je pokazao ulogom Vojislava Vojkana Jakovljevića u televizijskoj seriji Otvorena vrata (1994-1995), a zatim u nastavku Otvorena vrata 2 (2013-2017). Pored toga, započeo je saradnju sa rediteljem Zdravkom Šotrom, sa kojim je prvo snimio komediju Lajanje na zvezde (1998), a zatim filmove Zona Zamfirova (2002), Pljačka Trećeg rajha (2004) i Ivkova slava (2005). Ne smijemo zaboraviti ni njegovu saradnju sa drugim rediteljima, kao što su Radivoje Andrić, Dragan Marinković i Dragan Bjelogrlić. Sa Andrićem je snimio filmove Munje! (2001), Kad porastem biću Kengur (2004) i Munje: opet! (2023), sa Marinkovićem Bumerang (2001), Diši duboko (2004) i Pijavice (2019), dok je sa Bjelogrlićem snimio filmovie Montevideo, Bog te video! (2010), Montevideo, vidimo se! (2014), ali i televizijske serije Montevideo, Bog te video! (2012-2014) i Senke nad Balkanom (2017-2020). Odličan je bio i u ulozi Švabe u televizijskoj seriji Vratiće se rode (2007-2008).

 

Takođe je zaigrao u filmovima Normalni ljudi (2001), Nataša (2001), Virtualna stvarnost (2001), Mrtav 'ladan (2002), T.T. Sindrom (2002), Kordon (2002) reditelja Gorana Markovića, Iluzija (2004), Jug jugoistok (2005), Sedam i po (2006), Agi i Ema (2007), Tehnotajz (2009), Kao rani mraz (2010), Žena sa slomljenim nosem (2010), Ma nije on takav (2010), Djeca (2012), Smrt čoveka na Balkanu (2012), Artiljero (2012), Top je bio vreo (2014), Off (2015), Stado (2016), Taksi bluz (2019), Živ čovek (2020) i Sveta obitelj (2023), kao i u televizijskim serijama Greh njene majke (2010), Žigosani u reketu (2018-2019) i Pet (2019).