Hauard Hoks ( 1896 - 1977)

Legendarni američki reditelj, producent i scenarista Hauard Hoks (1896-1977) zaslužan je za neke od najuticajnijih filmova devedesetog vijeka. Tokom svoje preko četiri decenije duge karijere gotovo da ne postoji žanr u kojem nije snimio bar jedan film, a nerijetko je snimao neke od najsvjetlijih predstavnika tog žanra. Potpisao je komedije, noar filmove, drame, naučnofantastične filmove, te gangsterske i ratne filmove. Sarađivao je sa najvećim američkim glumcima Karijem Grantom, Hemfrijem Bogartom, Merilin Monro i Džonom Vejnom. Nadimak mu je bio Siva lisica, zbog izrazito sijede kose. Hoks je samo jedanput bio nominovan za nagradu Oskar u kategoriji najbolji reditelj i to za film Vodnik Jork. Američka filmska akademija je pokušala da se iskupi za ovu nepravdu tako što mu je 1975. poklonila počasnog Oskara. Hoks je ostavio uticaj na mnoge buduće generacije reditelja. Tu su između ostalih Martin Skorseze, Džon Karpenter, Kventin Tarantino, Robert Altman i Žan-Lik Godar.

 

Karijeru je počeo sredinom dvadesetih godina i to nizom nijemih filmova da bi zatim već početkom sljedeće decenije počeo da niže jedan uspješan film nakon drugog. Prvi veliki uspjeh kao reditelj imao je sa kontraverznim filmom Lice sa ožiljkom (1932), koji je baziran na životu gangstera Al Kaponea. Za ovaj film tvrdi da je njegov omiljeni film i da je jedini koji je snimio bez mješanja čelnika studija. Film je ostavio dubok trag u žanru i često je imitiran u narednim decenijama. Američki reditelj Brajan de Palma je snimio rimejk Lice sa ožiljkom (1983), u kojem glavne uloge igraju Al Paćino i Mišel Fajfer.

 

Hoks se zatim okrenuo saradnji sa američkim glumcem Karijem Grantom i snimili su filmove Nevolje sa bebom (1938), Samo anđeli imaju krila (1939) i His girl Friday (1940). Ove filmove karakteriše odlična gluma i izuzetno brz dijalog njihovih protagonista. Ovi filmovi su takođe imali veliki uticaj na buduće generacije. Američki reditelj srpskog porijekla Piter Bogdanovič je napravio rimejk filma Nevolje sa bebom u obliku komedije Što te tata pušta samu? (1972), u kojoj glavne uloge igraju glumci Rajan O'Nil i Barbara Strejsend. Hoks je zatim sarađivao sa glumcem Garijem Kuperom na filmu Vodnik Jork (1941), zatim i sa glumcem Hemfrijem Bogartom na veoma cjenjenim noar filmovima Imati i nemati (1944) i Veliki san (1946), kao i sa glumicom Merilin Monro i to na mjuziklima Majmunisanje (1952) i Muškarci više vole plavuše (1953). U poslednjem navedenom filmu Monro pjeva svoju čuvenu pjesmu Diamonds Are a Girl's Best Friend.

 

Reditelj Hoks je jednu od najdugovječnijih i najuspešnijih saradnji imao sa glumcem Džonom Vejnom i to na nekim od značajnim vestern filmovima. Dvojac je prvo snimio odličan vestern Crvena rijeka (1948), da bi zatim snimili Rio Bravo (1959), Hatari (1962), El Dorado (1966) i Rio Lobo (1970). Dvojac je očigledno bio veoma zadovoljan filmom Rio Bravo jer dva njihova poslednja filma El Dorado i Rio Lobo neodoljivo podsjećaju na njega. Ne bismo puno pogriješili ako bi oba filma nazvali rimejkom vesterna Rio Bravo.

 

"Garantujem vam da dva iole dobra reditelja mogu uzeti istu priču, promijeniti naziv likova, promijeniti ime grada i napraviti dva potpuno drugačija filma", tvrdio je Hoks.

 

Hoks je bio čovjek sa zaista mnogo hobija. Bio je veliki ljubitelj aviona, automobila i brzine, dok je u slobodno vrijeme rado igrao golf, tenis, takođe je plovio i trkao se konjima, a bio je i stolar i kujundžija.

"Dobar film su tri dobre scene i nijedna loša", volio je često reći Hoks.

 

Hauard Hoks je jedan od najuticajnijih američkih reditelja dvadesetog vijeka.