Zoran Radmilović ( 1933 - 1985)

Naš čuveni glumac Zoran Radmilović (1933-1985) je jedan od najboljih i najpopularnijih komičara sa ovih prostora. Publiku je prije svega osvojio ulogama automehaničara Živote Govedarevića u televizijskoj seriji Priče iz radionice (1982), Bilija Pitona u filmu Maratonci trče počasni krug (1982) reditelja Slobodana Šijana, kao i glavnom ulogom u pozorišnoj predstavi Radovan III (1983), koja je neočekivano dospjela u našu video ponudu. Rano penzionisani član biblioteke Radovan je tokom svog kratkog radnog vijeka, veoma malo radio ali mnogo toga upropastio, kako i stoji u zvaničnom opisu ovog lika. Upravo je uloga Radovana III donijela glumcu laskavu titulu Kralja komedije i improvizacije. Radmilović je ovu ulogu odigrao ravno 299 puta, a predstava se nije izvodila nakon njegove smrti.

 

Radmilović je dobio spomenik u rodnom Zaječaru i u Beogradu, a po njemu je nazvano Narodno pozorište Timočke krajine u Zaječaru. Isto tako, Nagrada Zoran Radmilović se dodjeljuje od 1988. godine u Sterijinom pozorištu u Novom Sadu, a nagrada Zoranov brk se dodjeljuje od 1991. godine i to svake godine na manifestaciji Dani Zorana Radmilovića u Zaječaru. Radmilović je svakako ostavio izuzetno velik doprinos razvoju naše filmske i pozorišne komedije, ali i cjelokupnom razvoju naše kinematografije. Dobitnik je nagrade za životno djelo Dobričin prsten (1983) za svoj doprinos pozorištu.

 

"Kad polazim od kuće mrzim i sebe i publiku, a kad predstava počne, sva ta mržnja i jed eksplodiraju u svoju suprotnost, u ljubav", rekao je Radmilović.

 

Zoran Radmilović se oprobao na različitim fakultetima prije nego što je upisao i završio Akademiju za pozorište, film, radio i televiziju. Glumačku karijeru je započeo u filmu Čudna devojka (1962) reditelja Jovana Živanovića, u kojoj je odigrao glavnu ulogu. Mladi glumac je pokazao veliki šarm i stavio da znanja da može da iznese teret glavne uloge. Nastavio je saradnju sa rediteljem Živanovićem u filmovima Gorki deo reke (1965) i Radio Vihor zove Anđeliju (1979). Zaigrao je i u filmovima Pravo stanje stvari (1964), Marš na Drinu (1964), Glineni golub (1966), Ram za sliku moje drage (1968) i Veliki dan (1969), kao i u televizijskim serijama Hiljadu zašto? (1965-1967) i Rađanje radnog naroda (1969).

 

Sedamdesete godine je započeo filmom W.R. - Misterije organizma (1971) reditelja Dušana Makavejeva i televizijskom serijom Ceo život za godinu dana (1971) u kojoj jednu od glavnih uloga igra Ružica Sokić. Do kraja decenije zaigrao je u filmu Više od igre (1976), po kojem je naredne godine nastala istoimena televizijska serija, ali i u filmovima Paviljon broj VI (1973), Paviljon VI (1978), Usijanje (1979) i Srećna porodica (1979). Treba još dodati televizijsku seriju Usijane glave (1978).

 

Osamdesetih godina je odigrao neke od najznačajnijih uloga u svojoj karijeri. Deceniju je započeo ulogom neurotičnog profesora tehničkog crtanja Save u filmu Majstori, majstori (1980) reditelja Gorana Markovića, da bi zatim odigrao ulogu beogradskog automehaničara Živote Govedarevića, prvo u filmu Šesta brzina (1981), a zatim u televizijskoj seriji Priče iz radionice (1982). Ne smijemo zaboraviti ni filmove Široko je lišće (1981), Šećerna vodica (1983), Prokleta avlija (1984), Otac na službenom putu (1985) reditelja Emira Kusturice, Držanje za vazduh (1985), kao ni televizijske serije Pripovedanja Radoja Domanovića (1980), Svetozar Marković (1981), Duvanski put (1981), Kože (1982), Priče iz nepričave (1983-1984) i Priče iz fabrike (1985).

 

Posljednju ulogu je odigrao u filmu Šmeker (1986), u kojem glavnu ulogu igra Žarko Laušević.