Branislav Jerinić ( 1932 - 2006)

Naš glumac Branislav Ciga Jerinić (1932-2006) je prije svega poznat po nizu televizijskih projekata u kojima je učestvovao dugi niz godina. Uspijevao je da učini svoje uloge zabavnim i skromna minutaža mu nikada nije smetala da ostavi trajni utisak na gledaoce. Ne mogu se lako ignorisati njegovi veliki brkovi, na kojima je ostao trag dugogodišnjeg uživanja cigareta. Dobitnik je brojnih nagrada, među kojima su i Nagrada Raša Plaović, Statueta Joakim Vujić, Sterijina nagrada i druge. Ciga Jerinić je svakako dao svoj doprinos našoj kinematografiji, naročito u projektima na malim ekranima. Bio je u braku sa glumicom Slavkom Jerinić.

Branislav Jerinić je 1954. godine diplomirao na Akademiji za pozorišnu umetnost u Beogradu i odmah je postao član Narodnog pozorišta u Beogradu, u kojem je radio sve do kraja svoje karijere. Prvu ulogu je odigrao u ratnoj drami Kroz granje nebo (1958) reditelja Stoleta Jankovića, da bi zatim zaigrao u filmovima Gospođa ministarka (1958), Pogon B (1958), Marš na Drinu (1964), Tri (1965) reditelja Aleksandara Petrovića, Bokseri idu u raj (1967) i Planina gneva (1968).

Tokom šezdesetih godina učestvovao je u čak dvadeset televizijskih filmova i tom prilikom sarađivao je sa mnogim našim cjenjenim rediteljima, kao što su Goran Paskaljević, Sava Mrmak, Zdravko Šotra i Borislav Boro Grigorović. Odigrao je zatim ulogu lovca u televizijskoj seriji Čardak i na nebu i na zemlji (1978-1979). Uporedo sa televizijskim projektima, glumio je u filmovima Savamala (1982), Lazar (1984), Šta radiš večeras (1988), Atoski vrtovi – preobraženje (1989) i Seobe (1989) reditelja Aleksandara Petrovića. Zapaženu ulogu je odigrao u televizijskoj seriji Vuk Karadžić (1987-1988).

Devedestih godina i kasnije je sve učestalije snimao dugometražne filmove i gledali smo ga u naslovima Tri karte za Holivud (1993), Bolje od bekstva (1993), U ime oca i sina (1999), Nataša (2001) i 1 na 1 (2002). Odličan je bio u ulozi generala Jovana Atanackovića u televizijskoj seriji Kraj dinastije Obrenović (1995).