Vesna Trivalić

Jugoslovenska i srpska glumica Vesna Trivalić je jedna od najtalentovanijih glumica sa ovih prostora. Ime je stekla različitim ulogama i već dugi niz decenija je sinonim za vrhunsku zabavu. Često igra ekscentrične i svojeglave žene. Treba možda izdvojiti ulogu Katarine Cakane Anđelić u televizijskoj seriji Otvorena vrata (1994-1995). Pokazala je odličan smisao za humor i zavidnu sposobnost da svoj ekscentričan lik maksimalno približi publici. Ulogu je ponovila u nastavku Otvorena vrata 2 (2013-2017). Kada pogledamo cijelokupnu karijeru ove glumice teško je pronaći čak i jednu njenu lošu ulogu i zbog toga je velika šteta što je nisu bolje upoznali ljubitelji sedme umjetnosti širom svijeta. Zaigrala je ipak u filmovima Odisejev pogled (1995) reditelja Teodorosa Angelopulosa i Spasitelj (1998) reditelja Predraga Antonijevića.

 

Vesnu Trivalić je rođena u Beogradu u tadašnjoj Socijalističkoj Federativnoj Republici Jugoslaviji. Upisala je Fakultet dramskih umetnosti u rodnom gradu, gdje je pohađala čuvenu klasu 1984 profesora Vladimira Jevtovića. Popularno nazvanih Dvanaest veličanstvenih još su činili Dragan Bjelogrlić, Srđan Žika Todorović, Mirjana Joković, Milorad Mandić Manda, Slobodan Boda Ninković, Dragan Petrović, Vesna Stanojević, Branka Pujić, Tatjana Venčelovski, Dušanka Stojanović i Darko Tomović.

 

Filmsku karijeru je započela ulogom u drami Špadijer-jedan život (1986) reditelja Miljenka Derete. Odigrala je sporednu ulogu ali je kasnije prilikom izlaska video izdanja ovog filma završila na naslovnoj strani.

 

Ubrzo je započela mnoge saradnje koje su se pokazale veoma značajnim za njenu dalju karijeru. Sarađivala je sa mnogim poznatim rediteljima kao što su Miroslav Lekić, Goran Marković, Zdravko Šotra i Dragan Kresoja. Sa rediteljem Lekićem je snimila filmove Dogodilo se na današnji dan (1987) i Bolje od bekstva (1993), sa Markovićem filmove Već viđeno (1987), Tito i ja (1992) i Urnebesna tragedija (1995), kao i televizijsku seriju Broz i ja (1993), sa Šotrom Braća po materi (1988) i Lajanje na zvezde (1998), dok je sa Kresojom snimila Original falsifikata (1991) i Oktoberfest (1987). Za ulogu u pomenutoj drami Oktoberfest dobila je nagradu Zlatna arena na filmskom festivalu u Puli.

 

Možda i najvažniju saradnju ostvarila sa rediteljem Srđanom Dragojevićem, sa kojim je snimila filmove Mi nismo anđeli (1992), Rane (1998) i Mi nismo anđeli 2 (2005). Odigrala je zavodnjive i fatalne žena koje se ne mogu pohvaliti naročitim intelektom.

 

Pohvalu je dobila i za ulogu mlade i talentovane rukometašice Ljiljane Popović u televizijskoj seriji Bolji život (1991). Lijepa Ljiljana zapada za oko Slobodanu Bobi Popadiću (Dragan Bjelogrlić), koji pokušava da joj sredi bolje radne uslove kod njenog šefa Aleksandra Kostića Macole (Velimir Bata Živojinović). Trivalić i Bjelogrlić su zasluženo dobili nagradu Ona i on koju su izabrali čitaoci dnevnih novina TV novosti.

 

Takođe smo je gledali u filmovima Kako je propao rokenrol (1989), Hamburg Altona (1989), Brod plovi za Šangaj (1991), Prokleta je Amerika (1992), Do koske (1997), Senke uspomena (1998) i Rat uživo (2000), kao i u televizijskim serijama Metla bez drške (1989-1993), Jastuk groba mog (1991), Zaboravljeni (1992) i Policajac sa Petlovog brda (1993).

 

Još jednu komičnu bravuru je priredila ulogom Bisenije Bise Gavrilović u televizijskoj seriji Porodično blago (1998-2002).

 

Nastavila je sa dobrim ulogama u filmovima Život je čudo (2004) reditelja Emira Kusturice, A3 – Rock’n’Roll uzvraća udarac (2006), Hitna pomoć (2009), Cefurji raus! (2013), Jesen samuraja (2016), Stado (2016), Šavovi (2019) i Komedija na tri sprata (2022).

 

Uporedo sa tim, glumila je u televizijskim serijama Mile protiv tranzicije (2004-2006), Ljubav, navika, panika (2005-2006), Život je čudo (2006), Vratiće se rode (2007-2008), Ono kao ljubav (2009), Nadrealna televizija (2012-2013), Jesen samuraja (2017), Stado (2018), Žigosani u reketu (2018-2019), Senke nad Balkanom (2019-2020), Dug moru (2019-2024), Čudne ljubavi (2022), 12 reči (2023) i Koža (2024).