Ljiljana Lašić

Srpska glumica Ljiljana Lašić se najviše pamti po ulozi Lele Lelice Marković u popularnoj televizijskoj seriji Bolji život (1987-1991). Lelica radi kao službenica u jednoj putničkoj agenciji u kojoj igrom slučaja upoznaje Emiliju Emu Popadić (Svetlana Bojković). Ema je inače u vanbračnoj vezi sa Leličinim suprugom, profesorom Dušanom Markovićem, zvanim Terminator (Vojislav Brajović). Slijedi naravno energična svađa između dvije žene, koje ne biraju oružje za napad. U kasnijim scenama slijedi neočekivan komentar Leličine majke Bube (Olivera Marković) koja ćerki savjetuje da je tokom pomenute svađe trebala svoju suparnicu da počupa za kosu. Kako promućurna Buba tvrdi, kazna zbog pomenute svađe na radnom mjestu bi bila ista sa i bez čupanja, a ipak bi dobila određenu satisfakciju. Lašić je neosporno talentovana glumica koja je stekla naklonost publike, iako je tokom svoje dosadašnje karijere zaigrala u samo pet dugometražnih filmova. Pored glume, piše scenarije za pozorišne predstave, kao i pjesme. Udata je za scenografa Vladislava Lašića sa kojim ima jednog sina.

Ljiljana Lašić je rođena u Kragujevcu ali se brzo preselila u Beograd, gdje je završila Fakultet dramskih umetnosti. Bila je u klasi profesora Minje Dedića, gdje su joj kolege bili Svetlana Bojković, Petar Božović i Branko Milićević Kockica.

Glumački debi je doživjela u drami U raskoraku (1968) reditelja i scenariste Milenka Štrbca, da bi zatim zaigrala u filmovima Ima ljubavi, nema ljubavi (1968), Prva ljubav (1970) i Na putu za Katangu (1987) reditelja Živojina Žike Pavlovića.

Uporedo sa tim, gledali smo je u televizijskim serijama Sačulatac (1968), Samci (1968), Čedomir Ilić (1971), Diplomci (1971), Pozorište u kući (1972-1984), Lasno je naučiti, nego je muka odučiti (1977), Čardak i na nebu i na zemlji (1978-1979) i Idealne veze (2006).

Posljednji put smo je gledali u komičnoj drami Kozje uši (2017) reditelja Marka Kostića.