Bogdan Diklić

Naš glumac Bogdan Diklić je uglavnom poznat po ulogama tihih i povučenih likova, ali i po ulogama neutoričnih, pa čak i psihotičnih likova. Uglavnom je igrao sporedne likove, ali se gotovo uvijek isticao i tjerao nas da brinemo za sudbinu tih istih likova. Jedna od njegovih najpoznatijih uloga koja ide u prilog svemu navedenom je svakako uloga Mirka Topalovića u filmu Maratonci trče počasni krug (1982) reditelja Slobodana Šijana. Glumac je odlično prikazao mladog čovjeka koji redovno nailazi na uvrede svoje rodbine, da bi kasnije ipak preuzeo imperativ u porodici. Diilić je još uvijek veoma aktivan uprkos narušenom zdravlju. Mlađoj publici se predstavio ulogom Lazara Maraša u filmskom serijalu Južni vetar (2018-2023). Treba još izdvojiti da je dobitnik nagrade Pavle Vuisić (2009), ali i autor knjige O glumi bez glume (2011).

Bogdan Diklić je rođen u Bjelovaru, gdje je završio osnovnu i srednju školu i gdje se amaterski bavio glumom. Tokom 1972. godine upisao je Fakultet dramskih umetnosti u Beogradu u klasi Ognjenke Milićević. Filmsku karijeru je započeo ulogom neimenovanog studenta u istorijskoj drami Atentat u Sarajevu (1975) reditelja Veljka Bulajića, da bi odmah zatim zaigrao u filmu Vojnikova ljubav (1976).

Odličan je bio u ulozi Boce Čombea u televizijskoj seriji Glom u jagode (1976), reditelja Srđana Karanovića, za koju je scenario napisao Rajko Grlić. Sa rediteljem Karanovićem se ponovo prisjetio Čombea u filmu Jagode u grlu (1985), a zajedno su sarađivali i u filmu Miris poljskog cveća (1977), dok je rediteljem i scenaristom Rajkom Grlićem ponovo sarađivao u filmovima U raljama života (1984), Za sreću je potrebno troje (1985) i Karaula (2006), kao i u televizijskoj seriji Štefica Cvek u raljama života (1984).

Jednu od najvažnijih saradnja je ostvario sa rediteljima Goranom Markovićem i Slobodanom Šijanom. Reditelj Marković je rijetko kada snimao film bez velikog glumca i zajedno su snimili naslove Nacionalna klasa (1979), Majstori, majstori! (1980), Variola vera (1982), Tajvanska kanasta (1985), Već viđeno (1987), Sabirni centar (1989), Tito i ja (1992), Urnebesna tragedija (1995), Kordon (2002), Turneja (2008) i Falsifikator (2013), kao i televizijsku seriju Broz i ja (1993). Sa Šijanom je pored pomenutog filma Maratonci trče počasni krug (1982) snimio Tajna manastirske rakije (1988) i S. O. S. - Spasite naše duše (2007).

Sarađivao je i sa drugim istaknutim jugoslovenskim rediteljima, kao što su Emir Kusturica, Branko Baletić, Dragan Kresoja, Živko Nikolić, Miloš Miša Radivojević i Zdravko Šotra. Sa Kusturicom je snimio filmove Nevjeste dolaze (1979) i Bife ‘Titanik’ (1980), sa Baletićem Sok od šljiva (1981), Balkan ekspres (1983) i Uvek spremne žene (1987), sa Nikolićem Čudo neviđeno (1984) i U ime naroda (1987), sa Kresojom Kraj rata (1984) i Oktoberfest (1987), sa Radivojevićem Čavka (1988), Ni na nebu ni na zemlji (1994) i Devojka s lampom (1992), dok je sa Šotrom snimio filmove Braća po materi (1988), Boj na Kosovu (1989), Dnevnik uvreda (1994), Lajanje na zvezde (1998), Pljačka Trećeg rajha (2004) i Santa Maria della Salute (2016), kao i istoimenu televizijsku seriju Santa Maria della Salute (2017).

Pored ove saradnje, gledali smo ga u filmovima Svetozar Marković (1980), Erogena zona (1981), Kamiondžije opet voze (1984), O pokojniku sve najlepše (1984), I to će proći (1985), Od zlata jabuka (1986), Dobrovoljci (1986), Ljubavi Blanke Kolak (1987), Kraljeva završnica (1987), Lager Niš (1987), Azra (1988), Balkan ekspres 2 (1989) i Kako je propao rokenrol (1989), kao i u televizijskim serijama Svetozar Marković (1981), Baza na Dunavu (1981), Nepokoreni grad (1982), Kamiondžije 2 (1984), Brisani prostor (1985), Kako se kalio narod Gornjeg Jaukovca (1985), Putovanje u Vučjak (1986) i Specijalna redakcija (1989-1990).

Devedesetih godina je odlično zabavio publiku ulogom uštogljenog Svetislava Bate Anđelića u televizijskoj seriji Otvorena vrata (1994-1995). Nastavio je da sarađuje sa jednim od kreatora ove serije Milošem Radovićem i zajedno su snimili filmove Brod plovi za Šangaj (1991), Mali svet (2003) i Pad u raj (2004). Takođe je zaigrao u filmovima Hajde da se volimo 3 (1990), Prokleta je Amerika (1992), Mi nismo anđeli (1992) reditelja Srđana Dragojevića, Crni bombarder (1992), Tri karte za Hollywood (1993), Biće bolje (1994), Paket aranžman (1995), Bure baruta (1998) reditelja Gorana Paskaljevića, Točkovi (1998) i Belo odelo (1999), kao i u televizijskoj seriji Gore dole (1996).

U novom vijeku je imao velikih zdravstvenih problema ali je nastavio da radi posao koji zaista voli i koji ga ispunjava. Svakoj ulozi je pristupao ozbiljno i veoma predano. Sarađivao je sa rediteljem Srdanom Golubovićem u filmovima Apsolutnih sto (2001) i Klopka (2007).

Pored toga, zaigrao je u filmovima Normalni ljudi (2001), Ničija zemlja (2001), Zujanje u glavi (2002), Država mrtvih (2002), Ne dao Bog većeg zla (2002), Gori vatra (2003), Seks, piće i krvoproliće (2004), Sivi kamion crvene boje (2004), Diši duboko (2004), Zvezde ljubavi (2005), Made in YU (2005), Grbavica (2006), Sve džaba (2006), Četvrti čovek (2007), Sedamdeset i dva dana (2010), Noćni brodovi (2012), Odbrana i zaštita (2013), Mamaroš (2013), Život je truba (2015), Sve najbolje (2016), Igla ispod praga (2016) i Ime: Dobrica, prezime: nepoznato (2016).

Ne smijemo zaboraviti ni televizijske serije Odmori se, zaslužio si (2007-2013), Vratiće se rode (2008), Poslednja audijencija (2008), Čizmaši (2015-2016), Lažni svjedok (2016), Koreni (2018), Žigosani u reketu (2018-2019), Senke nad Balkanom (2019-2020), Tajkun (2020) i Bunar (2022).