Marko Nikolić ( 1946 - 2019)

Naš popularni glumac Marko Nikolić (1946-2019) se iz godine u godinu iznova dokazivao i potvrđivao svoj glumački talenat. Srca svih nas osvojio je ulogom Dragiše Popadića, zvanog Giga Moravac, u televizijskoj seriji Bolji život (1987-1991). Serija ima pregršt zanimljivih likova, ali smo se najslađe smijali dogodovštinama upravo Gige Moravca. Besparica, zategnuti porodični odnosi, kao i teška situacija u firmi, napravili su od Gige neurotičnog čovjeka, koji samo što nije počeo da ujeda. Scene u kojima izvrće naopačke postave svojih džepova na pantalonama i uzvikuje "Majke vam ga šašave i bezobrazne", postale su legendarne i rado ih svi citiramo i oponašamo u svakodnevnom životu. Ove rečenice i mnoge druge slične ovima, kao i sam naglasak na prosječnu porodicu, učinile su da serija Bolji život ima vanvremenski kvalitet i da se uvijek može iznova gledati. Nikolić je dobitnik mnogih nagrada od kojih svakako treba izdvojiti nagradu za životno djelo Pavle Vuisić, koja mu je dodjeljena 2012. godine. Pošte Srbije su 2021. godine izdali poštansku markicu sa njegovim likom, kao dio serije zvane Veliki srpski glumci.

 

"Kad su teška vremena, najugroženija je porodica. I srednja klasa. Serija je uspela isključivo zbog toga. Svaka generacija koja je gleda ima svog junaka. Najmlađi vole Bobu, neki posmatraju Violetinu karijeru, muž i žena, nedostatak novca, plaćanje računa... I danas je slično. I kad bi Siniša Pavić opet napisao nekoliko epizoda Boljeg života, opet bi u toj porodici Popadića postojali problemi", rekao je Nikolić.

 

Marko Nikolić je rođen u Kraljevu a glumu je diplomirao u Beogradu na Fakultetu dramskih umjetnosti. U ranoj mladosti bavio se košarkom, fudbalom i biciklizomom, ali je oduvijek smatrao da je predodređen za glumu. Od 1970. godine bio je član Narodnog pozorišta. Glumac je brzo pokazao enorman talenat, kako na sceni tako i na filmu. O kvalitetu njegove glume možda najbolje govori činjenica da mu je poslije pozorišne premijere Zagonetnih varijacija, pisac Erik Emanuel Šmit rekao da mu se njegovo izvođenje lika Abela Znorka, više dopalo od interpretacije takvih velikana kao što su Alen Delon i Donald Saderlend.

 

Nikolić je svoje prve filmske uloge odigrao u drugoj polovini šezdesetih godina u crnotalasnim filmskim ostvarenjima kao što su Biće skoro propast sveta (1968) reditelja Aleksandra Petrovića, Zaseda (1969) reditelja Živojina Pavlovića i Rani radovi (1969) reditelja Želimira Žilnika. Glumac je dobio pohvale za ove uloge i počeo da dobija sve više prostora u filmu.

 

Veću popularnost je doživio ulogom artiljerca Klakera u ratnom filmu Užička republika (1974) reditelja Živorada Mitrovića, u kojoj je odigrao jednu od glavnih  uloga. Do kraja decenije glumca smo gledali u fimovima Devojački most (1976), Pucanj (1977), Dvoboj za Južnu prugu (1978) i Boško Buha (1978).

 

Osamdesetih godina bio je podjednako aktivan na velikim ekranima, kao i na malim ekranima, gdje smo ga gledali u mnogim kvalitetnim televizijskim serijama i televizijskim filmovima. Deceniju je počeo odličnom ulogom u filmu Petrijin venac (1980) reditelja Srđana Karanovića, u kojem glavnu ulogu igra Mirjana Karanović. Uslijedile su zatim uloge u filmovima Šesta brzina (1981) i Veliki transport (1983) reditelja Veljka Bulajića, ali i u televizijskim serijama Priče iz radionice (1982) i Doktorka na selu (1982). U seriji Quo Vadis? (1985) zaigrao je pored mnogih velikana evropske i svjetske glumačke scene, kao što su Klaus Maria Brandauer, Maks fon Sidou i Gabrijel Ferzeti.

 

Nikolić je ponovo zablistao ulogom vožda Đorđa Petrovića, u narodu poznatijeg kao Karađorđe ili Crni Đorđe, prvo u televizijskom filmu Karađorđeva smrt (1984). Svakako mu je išla u prilog neodoljiva sličnost sa proslavljenim srpskim junakom. Ovu ulogu je ponovio u televizijskoj seriji Vuk Karadžić (1987) i predstavi Vožd Karađorđe i knjaz Miloš, ali i mnogo godina kasnije u filmu Šejtanov ratnik (2006).

 

Upitan za ulogu Karađorđa, Nikolić je odgovorio: "Imao sam ja i pre uloge koje su bile veoma ozbiljne i dobro urađene, ali šta vredi kada se to ne vezuje za nešto što ostavlja dugotrajno sećanje kod gledaoca. Možeš da glumiš koliko hoćeš nekog anonimnog, neće se taj mnogo zadržati kod publike. Ali ako oživiš nekog toliko voljenog kod naroda i pritom imaš sreću da ličiš na njega, onda uspeh dolazi".

 

Devedesetih godina i kasnije gledali smo ga u filmovima Dnevnik uvreda (1994), Terasa na krovu (1995), Tamna je noć (1995), Država mrtvih (2002), Kordon (2002) reditelja Gorana Markovića, Montevideo, Bog te video! (2010), Parada (2011) reditelja Srđana Dragojevića, Jednaki (2014), Peti leptir (2014), Za kralja i otadžbinu (2015), kao i u televizijskim serijama Srećni ljudi (1994-1996), Kraj dinastije Obrenović (1995), Gore dole (1996-1997), Kafanica blizu SiS-a (2007-2008), Jagodići (2012), Budva na pjenu od mora (2012-2015), Senke nad Balkanom (2017), Pogrešan čovek (2018-2019) i Žigosani u reketu (2018-2019)

 

Poslednju ulogu je odigrao u filmu Otac (2020), reditelja Srdana Golubovića.