Branimir Brstina

Naš glumac Branimir Brstina je svakako jedan od najpopularnijih dramskih umjetnika sa ovih geografskih prostora. Glumac je poznat po svom mrkom i ozbiljnom izrazu lica, kao i po svojim ishitrenim postupcima, koji zajedno izazivaju bujicu smijeha kod publike. Često igra nespretne i zbunjene ljude, iako on lično nije takav. Dobitnik je brojnih nagrada, među kojima svakako treba izdvojiti Nušićevu nagradu za životno djelo, koju je dobio 2012. godine i koja se dodjeljuje glumcu komičaru. Takođe je niz nagrada osvojio za glavnu ulogu u pozorišnoj predstavi Razvojni put Bore Šnajdera (1995). Njegov sin Đuro Brstina je krenuo očevim stopama i mnogi mu predviđaju uspješnu glumačku karijeru.

 

Branimir Brstina je rođen u Banatskom Velikom Selu ali je osnovnu školu i gimnaziju završio u Zrenjaninu. Tokom 1982. godine diplomirao je glumu na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu i to u klasi Miroslava Dedića, zajedno sa mnogim kasnije poznatim glumcima, kao što su Sonja Savić, Žarko Laušević, Zoran Cvijanović i Svetislav Bule Goncić. Prvu ulogu nakon završetka studija odigrao je u Narodnom pozorištu u Beogradu u predstavi Lenjin, Staljin, Trocki. Uspio je brzo da se istakne među kolegama i već od 1983. godine stalni je član Ateljea 212 u Beogradu, dok 2014. godine postaje upravnik ovog pozorišta.

 

Prvu filmsku ulogu odigrao je u drami Živeti kao sav normalan svet (1982) reditelja Miloša Miše Radivojevića, za koju je scenario napisao Radoslav Radivojević. U odjavnoj špici filma pored njegovog imena stoji zanimljiv opis u kojem piše tip sa šeširom i cigaretom. Društvo na filmu su mu inače pravili kolege sa fakulteta Svetislav Bule Goncić i Sonja Savić.

 

Brstina je nastavio da glumi u filmovima i televizijskim serijama i često je igrao sporedne uloge. Odličan je bio u ulozi prote Mateje Nenadovića u televizijskoj seriji Vuk Karadžić (1987-1988), dok je svoj vrsni komičarski talenat pokazao u filmovima Kako je propao rokenrol (1989) i Lajanje na zvezde (1998) reditelja Zdravka Šotre. Ne smijemo zaboraviti ni naslove Šećerna vodica (1983), Lazar (1984), Davitelj protiv davitelja (1984) reditelja Slobodana Šijana, Majstor i šampita (1986), Tito i ja (1992) reditelja Gorana Markovića, Povratak lopova (1998), Nož (1999), Belo odelo (1999) i U ime oca i sina (1999).

 

U novom vijeku je počeo da dobija sve više vremenskog prostora u filmovima i televizijskim serijama i to svakako znalački iskoristio. Nastavio je da sarađuje sa rediteljem Zdravkom Šotrom i tom prilikom odigrao nekoliko izuzetno zabavnih uloga. Tu mislimo na filmove Zona Zamfirova (2002), Ivkova slava (2005) i Šešir profesora Koste Vujića (2012), kao i na istoimene televizijske serije Ivkova slava (2005) i Šešir profesora Koste Vujića (2013).

 

Treba svakako istaknuti i ulogu Žitomira Žitka Stojkovića iz sela Stajkovce od oca Trpimira i majku Persidu, koji nas je zabavljao u televizijskoj seriji Porodično blago (2001-2002).

 

Brstina je takođe zaigrao u filmovima Jesen stiže, dunjo moja (2004), Realna priča (2019), kao i u televizijskim serijama Stižu dolari (2006), Vratiće se rode (2007-2008), Bela lađa (2012), Montevideo, Bog te video (2012-2014), Otvorena vrata 2 (2013-2017), Senke nad Balkanom (2017-2019), Junaci našeg doba (2019-2021), Mama i tata igraju se rata (2020-2022) i Radio Mileva (2021-2024).