Živojin Milenković ( 1928 - 2008)

Naš čuveni glumac Živojin Žika Milenković (1928-2008) je naklonost publike stekao u velikom broju filmova, televizijskih serija i pozorišnih predstava. Naročito smo ga zavoljeli u ulogama Cvetka, Soće, Garca i Trajka Gavrilovića. Svakoj od ovih uloga je pristupao sa velikim žarom i donosio je dosta humora ali i dobronamjernost i prostodušnost običnih ljudi i zbog toga je bio izrazito cjenjen među širokim narodnim masama. Kolege kažu da je bio veoma odgovoran i izrazito principjelan čovjek, koji nikada nije zakasnio na probu, predstavu ili snimanje. Jedne godine je odigrao je čak 172 predstave u sezoni. U svakom slučaju, zaista je teško pronaći jednog bolje upućenog ljubitelja filma koji ne cijeni sve što je za života uradio ovaj glumac. Pošte Srbije su 2013. godine izdali poštansku markicu sa njegovim likom, kao dio serije zvane Veliki srpski glumci.

 

“U pozorištu je drugačije, vreme duže traje. Prvo se predstava sprema, ekipa se uigrava i onda se izađe pred publiku. A to što sam završio književnost, tako je moralo da bude. Tada nije postojala Akademija za pozorište, a glumci su angažovani iz amaterskih družina. Studirajući književnost, izučavao sam istovremeno i glumački zanat", pričao je Milenković.

 

Živojin Milenković je rođen 1928. godine u Nišu i upravo je ovdje sa nepunih dvadeset godina započeo glumačku karijeru u Niškom narodnom pozorištu. Inače završio je Višu pedagošku školu i jedno vrijeme je radio kao nastavnik književnosti u Nišu, ali mu je ljubav prema glumi odredila drugačiji životni put. Rodnom Nišu se uvijek vraćao tokom svoje duge karijere i to kao kao glumac i reditelj, ali i kao upravnik. Pozorišnu karijeru je nastavio u Beogradskom dramskom pozorištu i ostao mu vjeran sve do penzionisanja.

 

Milenković je karijeru počeo sredinom prošloga vijeka kada je zaigrao u nizu televizijskih filmova i serija. Često je sarađivao sa našim velikim komičarem Miodragom Petrovićem Čkaljom, sa kojim je snimio filmove Zlatna praćka (1967) i Bog je umro uzalud (1969). Vrhunac njihove saradnje je svakako televizijska serija Ljubav na seoski način (1970), u kojoj je Milenković odigrao nezaboravnu ulogu Cvetka.

 

Uslijedile su uloge u filmovima Opklada (1971), I Bog stvori kafansku pevačicu (1972), Žuta (1973), Kosava (1974), Zimovanje u Jakobsfeldu (1975), kao i u popularnim televizijskim serijama Levaci (1970-1971), Ceo život za godinu dana (1971), Diplomci (1971), Kamiondžije (1973) i Više od ige (1977). Odličan je bio u ulozi Šurdinog (Ljubiša Samardžić) škrtog oca Soće u televizijskoj seriji Vruć vetar (1980), kao i u filmu Avanture Borivoja Šurdilovića (1980).

 

Publika je odlično reagovala na Milenkovića i redovno se smijala njegovim šalama i njegovim umjerenim grimasama lica. Tokom osamdesetih godina gledali smo ga često u dugometražnim filmovima. Zanimljivu saradnju je ostvario sa rediteljem Slobodanom Šijanom, sa kojim je snimio originalne komedije Kako sam sistematski uništen od idiota (1983), Davitelj protiv davitelja (1984) i Tajna manastirske rakije (1988). Takođe je zaigrao u filmovima Sok od šljiva (1981), Varljivo leto ’68 (1984) reditelja Gorana Paskaljevića, Alal takvo sunce (1984), Prokleta avlija (1984), I to ce proći (1985), Šmeker (1986), Tesna koža 3 (1988), Neka čudna zemlja (1988), Balkan ekspres 2 (1989), Kako je propao rokenrol (1989) i Masmediologija na Balkanu (1989).

 

Devedesetih godina je priredio pravi komični šou ulogama Tiosava Marjanovića zvanog Garac u televizijskoj seriji Srećni ljudi (1994-1996), zatim ulogom Voje Kecmana u seriji Složna braća (1996). Ne smijemo naravno zaboraviti ni ulogu Trajka Gavriloivića u još jednoj televizijskom seriji Porodično blago (1998-2002). Pored toga, zaigrao je i u filmovima Policajac sa Petlovog brda (1992), Obračun u kazino kabareu (1993), Slatko od snova (1994) i 1 na 1 (2002).