Branko Đurić

Bosanskohercegovački glumac i muzičar Branko Đurić Đuro je veliku naklonost raje stekao zahvaljujući ulozi u televizijskoj emisiji Top lista nadrealista (1984-1991). Svi se rado sjetimo duhovitih dosjetki iz ove emisije, poput fraze "Od sad pa nadalje i ubuduće", koju izgovara Ogulin Ćulibrk Oglo. Ova emisija je stekla ogromnu gledanost na ovim prostorima jer su njeni skečevi predstavljali bolni eho svih nemilih predratnih dešavanja. Ova talentovana grupa mladih ljudi je tadašnju surovu realnost zaista vješto protkala komedijom u jednu čvrstu i neraskidivu cjelinu, koja se nije pohabala do danas. Zadnju deceniju Đurić je bio veoma zauzet nastupajući u komičnoj stendap emisiji Đurologija, a bio je i član žirija u nekoliko sezona zabavnih televizijskih emisija Tvoje lice zvuči poznato i Superljudi. Na to sve, Đuro važi i za jednog od najduhovitijih javnih ličnosti sa ovih prostora. Danas živi i radi u Sloveniji.

Branko Đurić je rođen 1962. godine u Sarajevu u mješovitom braku. Otac je umro kada je Branko imao samo godinu dana, dok se majka kasnije udala za slikara Branislava Popovca. Slikar je podsticao njegove umjetničke sklonosti u mladom Đuri, koji se nakon odbijanja na tek osnovanoj Akademiji scenskih umjetnosti u Sarajevu, pridružuje grupi izuzetno talentovanih i duhovitih momaka, koji pokreću humoristički radijski program Top lista nadrealista (1981). Uporedo sa ovim poslom pokušavao je ponovo da upiše glumačku Akademiju, što je konačno uspio 1984. godine. Upravo te godine počinje sa emitovanjem Top lista nadrealista na televiziji Sarajevo. Đurić postaje poznato i rado viđeno lice i počinje da snima duhovite reklame za promociju planinskog turizma, koristeći izražen sarajevski akcenat.

Jednu od prvih filmskih uloga je odigrao u televizijskoj drami Ovo malo duše (1987), reditelj Ademira Kenovića, koja govori o samohranom ocu Ibrahimu Haliloviću u jednom zabačenom bosanskohercegovačkom selu. Uvijek se rado sjetimo komične scene u kojoj Ibrahimov sin dolazi kući iz škole i govori ocu da je dobio tri jedinice. Ibrahim ga pita da li je dobio tri ili četiri, jer pokazuje četiri prsta dok to govori. Mali dječak se ispravlja i govori četiri ali ovaj put pokazuje svih pet prstiju šake. Publika odmah shvata zašto dječakov učitelj misli da je on najgori đak u školi.

Đurić je nastavio sa uspješnim ulogama u filmovima Dom za vešanje (1988) reditelja Emira Kusturice, Kako je propao rokenrol (1989) i Kuduz (1989) reditelja Ademira Kenovića. Uporedo sa filmskom radio je i na muzičkoj karijeri. Nastupao je za rok grupu Bombaj štampa koja je 1987. godine izdala svoj prvi album.

Glumi se vratio u velikom stilu i to ratnom komedijom Ničija zemlja (2001) reditelja i scenariste Denisa Tanovića, u kojoj još glume hrvatski glumci Rene Bitorajac i Filip Šovagović. Radnja filma prati nemila ratna dešavanja u Bosni i Hercegovini i akciju spašavanja od strane oficira UNPROFOR-a. Najpoznatija scena u ovom filmu je svađa između vojnika srpske vojske i vojnika armije BiH o tome ko je zapravo započeo rat u Bosni devedesetih godina. Film je pokupio veliki broj nagrada, između ostalih i nagradu Oskar za najbolji strani film, nagradu Cesar za najbolji prvi dugometražni film, nagradu za najbolji scenario na filmskom festivalu u Kanu, kao i nagradu Europske filmske akademije za najbolji scenario. Đurić i reditelj Tanović su ponovo sarađivali u filmu Trijaža (2009) u kojem glavnu ulogu igra čuveni irski glumac Kolin Farel. Ne smijemo zaboraviti ni zabavnu komediju Deset u pola (2021).

Branko Đurić je nastavio da glumi domaćim, ali i stranim filmovima. Zaigrao je u ratnoj drami U zemlji krvi i meda (2011), rediteljke Anđeline Džoli, kao i u filmu Kuća drugih (2016), reditelja Rusudana Glurdžidzea, koji je bio gruzijski kandidat za nagradu Oskar. Takođe smo ga gledali u društvu španske glumice Penelope Kruz u filmu Dvaput rođen (2012) italijanskog reditelja Serđa Kastelita.

Treba dodati i filmove Mali svet (2003), Bal-Kan-Kan (2005), Traktor, Ljubav i Rock and Roll (2008), Bježi, maco (2011), Hvala za Sunderland (2012), Sa mamom (2013), Montevideo, vidimo se! (2014), Atomski zdesna (2014) reditelja Srđana Dragojevića, Lišće drveta (2015) i Rosa (2019), kao i u televizijskoj seriji Ne diraj mi mamu (2018).

Đurić se okušao i kao reditelj i scenarista. Potpisuje film Kajmak i marmelada (2003) u kojem glumi i Dragan Bjelogrlić. Autor je ovim filmom htio da ispriča svoju biografsku priču o sarajevskom izbjeglici koji dolazi u Sloveniju gdje upoznaje ženu u koju se zaljubljuje. Za partnerku je angažovao svoju suprugu Tanju Ribič. Kajmak i marmelada je u vrijeme prikazivanja bio najgledaniji slovenački film. Đurić je kreirao i humorističnu televizijsku seriju Naša mala klinika (2004-2007), koja je dobila svoju verziju u mnogim bivšim jugoslovenskim državama.