Oliver Rid ( 1938 - 1999)

Čuveni engleski glumac Oliver Rid (1938-1999) poznat je po izuzetnom talentu i nebesko plavim očima, ali i po jednako teškom karakteru i velikoj sklonost prema alkoholu. Jednom prilikom je izjavio da on uopšte i ne živim u svijetu trezvenosti. Rid je svakako imao sve preduslove da postane jedan od najvećih glumačih zvijezda, ali se publika na kraju morala zadovoljiti samo rijetkim momentima briljantnosti. Nažalost publika je morala čekati njegovu poslednju ulogu, epsku dramu Gladijator iz 2000. godine, reditelja Ridlija Skota, kako bi svjedočila demonstraciji njegovog impozantnog glumačkog talenta. Reditelj Skot je prosto znao sa kakvim talentom raspolaže ovaj glumac ali je takođe znao kako da se nosi sa njegovim temperamenton i da ga zapravo kanališe na pravu stranu. Ridova uloga surovog ali ostarjelog i penzionisanog gladijatora Proksima je svakako jedna od njegovih najboljih uloga. Glumac je zapravo preminuo tokom snimanja filma i reditelj Skot je bio prinuđen da završne scene sa Proksimom snimi uz pomoć kompjuterske tehnologije.

 

“Jedino mi je žao što nisam ispio svaki pab u potpunosti i spavao sa svakom ženom na planeti”jedna je od legendarnih izjava ovog britanskog helrejzera.

 

Oliver Rid je svoj trnoviti glumački put započeo još krajem pedesetih i početkom šezdesetih godina i to nizom filmova koji su već odavno odavno potonula u zaborav. Treba ipak izdvojiti filmove Prokleti reditelja Džozefa Louzija, Klopka, The Jokers reditelja Majkla Vinera, Oliver! reditelja Kerola Rida i Hanibal Bruks. Ne smijemo ni zaboraviti ljubavnu dramu Zaljubljene žene iz 1969. godine sa kojom je započeo saradnju sa britanskim rediteljem Kenom Raselom. Sedamdesetih su nastavili saradnju sa filmovima Đavoli iz Ludona i Toni. Đavoli iz Ludona je jedan od najkontraverznijih britanskih filmova iz tog perioda. Zbog grafičkih prikaza nasilja, seksualnosti i religije zabranjen je u nekim zemljama, dok je morao izbaciti mnoge scene da bi se uopšte mogao prikazivati u bioskopima drugih zemalja.

 

Rida smo tokom sedamdesetih gledali i u filmovima Živa meta, Revolver, kao i u drami Tri musketara, u kojoj još igraju Rakel Velš, Majkl Jork i Ričard Čejmberlen. Film je bio veliki hit i nekoliko godina kasnije snimljen je nastavak Četiri musketara. Takođe je igrao u filmovima Lovačka družina, I na kraju ne ostade niko, Kraljevski fleš, Žrtve paljenice i Veliki san, u kojoj ulogu detektiva Filipa Marloua igra američki glumac Robert Mičam. Rid je deceniju završio ulogom u još jednom kontraverznom horor filmu, Leglo iz 1979. godine, kanadskog reditelja Dejvida Kronenberga. Slobodno možemo reći da je glumac uvijek bio sklon kontraverzama, bilo na ekranu ili van njega.

 

Početkom osamdesetih Rid je na kratko preselio u Libiju gdje je zajedno sa glumcem Antonijem Kvinom zaigrao u istorijskoj ratnoj drami Pustinjski lav iz 1980. godine, da bi nakon toga njegovo ime počelo da se veže uz mnoge drugorazredne filmove, koje su od gledali samo njegovi najzagriženiji fanovi. Izdvajaju se ipak ljubavna drama Poslednja šansa, u kojoj igraju Džon Travolta i Olivija Njutn Džon, drama o preživljavanju Castaway reditelja Nikolasa Roega, kao i neobičan ratni film Brigada neprilagođenih. Sreća ga je poslužila na samom kraju decenije kada ga je angažovao britanski reditelj Teri Gilijam za svoju fantaziju Pustolovine barona Minhauzena iz 1988. godine. Gilijam je dozvolio Ridu dosta kreativne slobode, što je glumac znao iskoristiti. Devedesetih je zaigrao u nastavku Povratak musketara, kao i u filmovima Ostrvo sa blagom, Jama i klatno i Smiješne kosti, ali i u televizijskoj seriji Return to lonesome dove.

 

Oliver Rid je talentovan ali buntovan glumac koji se ipak može pohvaliti sa veoma zanimljivom karijerom.