Oliver Rid ( 1938 - 1999)

Engleski glumac Oliver Rid (1938-1999) je ostao zapamćen po izuzetnom talentu i po nebesko plavim očima, ali i po veoma teškom karakteru i velikoj sklonost prema alkoholu. Jednom prilikom je čak izjavio da on uopšte ne živim u svijetu trezvenosti. Imao je sve preduslove da postane jedna od najvećih glumačkih zvijezda, da bi na ponudio ipak rijetke momente briljantnosti. Mnogi su morali čekati njegovu posljednju ulogu kako bi svjedočili njegovom impozantnom talentu. Odigrao je okorjelog penzionisanog gladijatora Proksima u epskoj drami Gladijator (2000) reditelja Ridlija Skota. Reditelj Skot je dobro znao eruptivnu energiju ovog glumca i kako da istu kontroliše i usmjeri. Glumac je preminuo tokom snimanja filma i reditelj Skot je bio prinuđen da završne scene sa Proksimom snimi uz pomoć kompjuterske tehnologije. Rid je svakako talentovan ali buntovan glumac koji se ipak može pohvaliti veoma zanimljivom karijerom.

"Jedino mi je žao što nisam ispio svaki pab u potpunosti i spavao sa svakom ženom na planeti", jedna je od legendarnih izjava ovog britanskog helrejzera.

Robert Oliver Rid je svoj glumački put započeo sredinom prošloga vijeka, kada smo ga gledali u različitim naslovima. Tu spadaju filmovi Value for Money (1955), Kvadratni klin (1958), Helo London (1958), Kapetanov sto (1959) i Upstairs and Downstairs (1959), kao i televizijske serije Nevidljivi čovjek (1958-1959), Zlatna ostruga (1959) i Treći čovjek (1959-1964).

Sarađivao je sa mnogim poznatim britanskim rediteljima kao što su Bazil Dirden, Terens Fišer, Džon Giling i Majkl Viner. Sa rediteljem Dirdenom je snimio filmove Liga džentlmena (1960) i Biro atentatora (1969), sa Fišerom Dva lica dr Džekila (1960), Mačevalac iz Šervudske šume (1960) i Prokletstvo vukodlaka (1961), sa Gilingom Pirati Krvave rijeke (1962), The Scarlet Blade (1963) i Razbojnik iz Kandahara (1965), dok je sa Vinerom snimio Sistem (1964), Džokeri (1967), I'll Never Forget What's'isname (1967), Hanibal Bruks (1969), Veliki san (1978) i Rastanak (1998).

Vjerovatno najvažniju saradnju je ostvario sa rediteljem Kenom Raselom. Saradnju su započeli ljubavnom dramom Zaljubljene žene (1969), a nastavili filmovima Đavoli iz Ludona (1971), Maler (1974), Toni (1975), Listomanija (1975) i Prisoner of Honor (1991). Pomenuta psihološka horor drama Đavoli iz Ludona važi za jedan od najkontraverznijih britanskih filmova iz tog perioda. Zbog grafičkih prikaza nasilja, seksualnosti i religije zabranjen je u nekim zemljama, dok je morao izbaciti mnoge scene da bi se uopšte mogao prikazivati u bioskopima drugih zemalja.

Rid je zaigrao i u filmovima Život je cirkus (1960), Ljuta tišina (1960), Beat Girl (1960), Rasa buldoga (1960), Njegovi i njeni (1961), Nema ljubavi za Džonija (1961), Pobunjenik (1961), Kapetan Kleg (1962), Prokleti (1962), Paranoik (1963), Zabava je gotova (1965), Zamka (1966), Misterija starog mlina (1967) i Oliver! (1968), kao i u televizijskim serijama Svetac (1963-1964), Monitor (1965) i R3 (1965).

Odigrao je musketara Atosa u filmu Tri musketara (1973) reditelja Ričarda Lestera. Film je bio veliki hit i snimljeni su nastavci Četiri musketara (1974) i Povratak musketara (1989). Rid i Lester su sarađivali i u filmu Kraljevski fleš (1975).

Sarađivao je i sa rediteljem Piterom Kolinsonom u filmovima ... I na kraju ne ostade niko (1974), The Sell Out (1976) i Sutra ne dolazi nikad (1978).

Gledali smo ga i u filmovima The Lady in the Car with Glasses and a Gun (1970), Take a Girl Like You (1970), Lovačka partija (1971), Z.P.G. (1972), Živa meta (1972), Trostruki odjek (1972), Furija (1973), Prljavi vikend (1973), Revolver (1973), Plavokrvi (1974), Novi Spartanci (1975), Žrtve paljenice (1976), The Great Scout & Cathouse Thursday (1976), Otkup (1977), Kraljević i prosjak (1977), Klasa gospođice Mekmajkl (1978), The Mad Trapper (1978) i Dodir sunca (1979).

Deceniju je završio ulogom u kontraverznom horor filmu Leglo (1979) kanadskog reditelja Dejvida Kronenberga. Glumac nije izbegavao ovakve i slične uloge. Njegovo ime smo zatim počeli vezati uz mnoge drugorazredne filmove, koje su vjerovatno gledali samo njegovi najzagriženiji fanovi.

Početkom osamdesetih na kratko seli u Libiju gdje zajedno sa glumcem Antonijem Kvinom snims istorijsku ratnou dramu Pustinjski lav (1980) reditelja Mustafe Akada. Angažovao ga je britanski reditelj Teri Gilijam u svojoj fantaziji Pustolovine barona Minhauzena (1988) i dozvolio mu dosta kreativne slobode, što je glumac znao iskoristiti.

Do kraja karijere je zaigrao u filmovima Doktor Hekil i gospodin Hajp (1980), Kondormen (1981), Otrov crne mambe (1981), Fani Hil (1983), Žaoka 2 (1983), Clash of Loyalties (1983), Spasms (1983), Posljednja šansa (1983), Castaway (1986) reditelja Nikolasa Rouga, Zarobljenik (1986), Brigada neprilagođenih (1987), Gor (1987), Master of Dragonard Hill (1987), Rage to Kill (1987), Obala skeleta (1988), Slijepa pravda (1988), Captive Rage (1988), Dragonard (1988), Kuća Ašerovih (1989), Ostrvo s blagom (1990), Hired to Kill (1990), Šećer iz Paname (1990), Osvetnik (1990), Jama i klatno (1991), Severed Ties (1992), Smiješne kosti (1995), Luisa pogađa džekpot (1995), Ruski rulet - Moskva 95 (1995), Robert Brus (1996), Marko Polo (1998) i Orfej i Euridika (2000).

Treba dodati i televizijske serije Kristofer Kolumbo (1985) i Return to Lonesome Dove (1993).