Ron Hauard

Američki reditelj, producent i glumac Ron Hauard je zaista veliki dio svog života posvetio sedmoj umjetnosti. Prve glumačke uspjehe je doživio kao tinejdžer, da bi zatim odlučio da stane iza kamere, te snimio mnoge zanimljive naslove. Njegovi naslovi odišu šarmom i dobrim humorom i uglavnom veoma dobro prolaze kod publike. Dobio je nagradu Oskar za režiju veoma cijenjenog filma Blistavi um (2001). Snimio je takođe različite dokumentarne filmove kojima ukazuje na odabrane muzičke umjetnike ali i na mnoge probleme današnjice. Treba pomenuti naslove Proizvedeno u Americi (2013), The Beatles: Eight Days a Week (2016), Pavaroti (2019), Rebuilding Paradise (2020), We Feed People (2022) i Jim Henson: Idea Man (2024). Nekako se čini prikladan podatak da Hauard ima čak dvije zvijezde na Holivudskoj stazi slavnih i da ih je zaista zaslužio. Ronova ćerka Brajs Dalas Hauard je veoma uspješna glumica.

"Oduvijek mi je bio san da budem reditelj. Dosta toga je imalo veze sa kontrolom vlastite sudbine, jer se kao mlad glumac osjećate svima na raspolaganju. Ali želio sam postati lider u poslu", izjavio je Hauard.

Ronald Vilijam Hauard je svoj filmski put počeo još sredinom prošloga vijeka, kad je glumio u različitim televizijskim serijama kao što su Zona sumraka (1959) i Denis napast (1959-1960). Odigrao je sporedne uloge u filmovima Frontier Woman (1956), Putovanje (1959), Pet minuta za život (1961), Muzičar (1962), Udvaranje Edijevog oca (1962) i Selo divova (1965).

Veliku popularnost je stekao zahvaljujući ulozi dječaka Opija Tejlora u televizijskoj seriji Endi Grifit šou (1960-1968). Dugometražni televizijski format je očigledno odgovarao mladom glumci te je nastavio da bilježi uspjeh u serijama Porodicama Smit (1971-1972), Srećni dani (1974-1984) i The Fonz and the Happy Days Gang (1980-1981).

Glumio je i u filmovima Američki grafiti (1973) reditelja Džordža Lukasa, Happy Mother's Day, Love George (1973), The Spikes Gang (1974), Hakleberi Fin (1975), The First Nudie Musical (1976), Eat My Dust (1976), Revolveraš (1976) reditelja Dona Sigela i Američki grafiti 2 (1979). Mnogo godina kasnije slušali smo ga kao naratora u popularnoj televizijskoj seriji Ometeni u razvoju (2003-2019).

Hauard je po sopstvenom priznanju oduvijek želio da bude reditelj i veliki glumački poduhvati ga nisu razuvijerili. Za svoj prvi dugometražni filmski projekat bira kombinaciju akcione komedije i filma ceste pod nazivom Velika krađa automobila (1977), u kojoj je odigrao i glavnu ulogu. Film postaje umjeren bioskopski hit i njegov autor nastavlja sa velikim entuzijazmom da snima filmove.

Nastavio je da snima filmove Noćna smjena (1982), Sirena (1984), Čaura (1985), Gung Ho (1986), Vilou (1988), Savršeni tata (1989), Povratni udar (1991), Daleka zemlja (1992), Novine (1994), Apolo 13 (1995), Ucijena (1996), EdTV (1999) i Kako je Grinč ukrao Božić (2000).

Odlučio se na ekranizaciju popularnih knjiga autora Dena Brauna i snimio filmove Da Vinčijev kod (2006), Anđeli i demoni (2009) i Inferno (2016). U navedenoj trilogiji ulogu profesora relgijskih simbola Roberta Langdona je odigrao Tom Henks.

Snimio je i filmove Nestale (2003), Bajka o bokseru (2005), Frost/Nikson (2008), Dilema (2011), Trka života (2013), U srcu mora (2015), Solo: Priča Ratova zvijezda (2018), Gorštačka elegija (2020), Trinaest života (2022) i Eden (2024).

Treba još pomenuti televizijske serije u kojima ima ulogu producenta i to Ometeni u razvoju (2003-2019), Curious George (2006-2015) i Genije (2017-2021), kao i serije sa kojima nastavlja priču svojih filmskih hitova kao što su Roditeljstvo (1990-2015), Izgubljeni simbol (2021) i Vilou (2022-2023).