Bogoljub Petrović ( 1942 - 1995)

Jugoslovenski i srpski glumac Bogoljub Boban Petrović (1942-1995) budi veoma lijepa sjećanja zahvaljujući ulozi u televizijskoj seriji Bolji život (1987-1990), kao i u filmu Bolji život (1989). Odigrao je neimenovanog carinika koji posumnja u putnika Dragišu Gigu Popadića (Marko Nikolić) koji tokom prelaska granice čini različite usluge svojim koleginicama i zbog toga se nađe u problemu sa zakonom. Giga se odjednom nađe u neobranom grožđu i bezuspješno pokušava da se pravda pomenutom cariniku. Ove scene su izazvale lavine smijeha kod publike. Pored toga, Petrović je za glavnu mušku ulogu u drami Jovana Lukina (1979) reditelja Živka Nikolića dobio Nagradu na filmskim susretima u Nišu. Treba dodati i da je zaigrao u komediji U ljubavi svako zadovoljstvo ima svoj bol (1971) reditelja Đanfranka de Bosija. Njegov sin je poznati novinar Dragoljub Draža Petrović.

 

Bogoljub Petrović je rođen u Kragujevcu u Kraljevini Jugoslaviji koja je tada bila pod njemačkom okupacijom. Nakon mučnog rata odselio se u Beograd gdje je diplomirao glumu na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju. Uporedo sa glumom, bavio se i konjičkim jahanjem.

 

Filmsku karijeru je započeo ulogom u romansi Ima ljubavi, nema ljubavi (1968) reditelja Nikole Rajića.

 

Ubrzo je započeo saradnju sa mnogim istaknutim jugoslovenskim rediteljima kao što su Đorđe Kadijević, Aleksandar Đorđević, Živorad Žika Mitrović, Milan Jelić i Jovan Rančić. Sa Kadijevićem je snimio filmove Leptirica (1973), Zakletva (1974) i Čovek koji je pojeo vuka (1981), kao i televizijsku seriju Vuk Karadžić (1987-1988), sa Đorđevićem filmove Povratak otpisanih (1976) i Kraljevski voz (1981), kao i serije Otpisani (1975) i Povratak otpisanih (1978), sa Žikom Mitrovićem filmove Užička Republika (1974) i Timočka buna (1983), kao i seriju Užička Republika (1976), sa Jelićem Tigar (1978) i Gnjurac (1993), dok je sa Rančićem Poslednja trka (1979) i Suncokreti (1988).

 

Zaigrao je i u filmovima Cross Country (1969), Nizvodno od sunca (1969), Siroma' sam al' sam besan (1970), Crvena zemlja (1975), Vojnikova ljubav (1976), Dvoboj za Južnu prugu (1978), Široko je lišće (1981), Lov u mutnom (1981), I to će proći (1985), Crveni i crni (1985) i Slučaj Harms (1987).

 

Uporedo sa tim, zaigrao je u televizijskim serijama Naše priredbe (1973), Đavolje merdevine (1975), Lasno je naučiti, nego je muka odučiti (1977-1979), Vruć vetar (1980), Boško Buha (1980), Svetozar Marković (1981), Baza na Dunavu (1981), Poslednji čin (1982), Španac (1982) i Pjesak u automobilu (1984).

 

Dobar smisao za humor je ponovo pokazao u saradnji sa rediteljem Zoranom Čalićem, sa kojim je snimio filmove Sulude godine (1988) i Svemirci su krivi za sve (1991).

 

Do kraja karijere je zaigrao u filmovima Pun mesec nad Beogradom (1993) i Nečista krv (1996), kao i u televizijskim serijama Goli život (1994), Policajac sa Petlovog brda (1994) i Kraj dinastije Obrenović (1995).

 

Od publike se oprostio ulogom portira u sudu u televizijskoj seriji Srećni ljudi (1996).