Božidarka Frajt

Jugoslovenska i hrvatska glumica Božidarka Frajt je odigala veliki broj uloga i dala značajan doprinos razvoju jugoslovenske kinematografije. Zaigrala je i u nekoliko filmova strane produkcije, kao što su Rosolino Patern, vojnik... (1970), En i Eva (1970) i Prokletstvo vijerne žene (1972). Božidarkina ćerka Bojana Gregorić je takođe glumica.

Božidarka Frajt je jednu od prvih uloga odigrala u komediji Bolje je umeti (1960) reditelja i scenariste Vojislava Nanovića. Zatim je zaigrala u filmovima Licem u lice (1963) reditelja Branka Bauera, Čovik od svita (1965), Dani iskušenja (1965), Protest (1967), Iluzija (1967), Živa istina (1972), Užička Republika (1974), Muke po Mati (1975) reditelja Lordana Zafranovića, Vagon Li (1976), Visoki napon (1981) reditelja Veljka Bulajića, Snađi se, druže (1981), Otac na službenom putu (1985) reditelja Emira Kusturice, Najbolji (1989), Žena s krajolikom (1989), Čudnovate zgode šegrta Hlapića (1997), Tri muškarca Melite Žganjer (1998) i Četverored (1999), kao i u televizijskim serijama Sumorna jesen (1969), Užička Republika (1976), Mačak pod šljemom (1978), Svjetionik (1979) i Zagubljen govor (1988).

Sarađivala je sa mnogim poznatim rediteljima sa ovih prostora, kao što su Krešimir Golik, Zoran Tadić, Zrinko Ogresta i Lukas Nola. Sa Golikom je snimila Pucanj (1977) i Ljubica (1978), sa Tadićem Ritam zločina (1981), Čovjek koji je volio sprovode (1989) i Treća žena (1997), sa Ogrestom Isprani (1995), Crvena prašina (1999), Tu (2003) i Iza stakla (2008), dok je sa Nolom snimila Rusko meso (1997) i Nebo sateliti (2000).

Takođe je zaigrala u filmovima Slučajna suputnica (2004), Duh babe Ilonke (2011), Korak po korak (2011), Josef (2011) i Šegrt Hlapić (2013), kao i u televizijskoj seriji Montevideo, Bog te video! (2013).