Endi Garsija

Američki glumac kubanskog porijeka Endi Garsija je stekao veliki broj obožavalaca krajem osamdesetih i tokom devedesetih godina prošloga vijeka, kada smo ga najčešće gledali u kriminalističkim filmovima. Vrhunac popularnosti je doživio kada ga je čuveni američki reditelj Frensis Ford Kopola angažovao u dugo očekivanom nastavku Kum 3 (1990). Mladi glumac je stao pored takvih velikana kao što su Al Paćino, Dajan Kiton i Ilaj Volak. Film nije u potpunosti zadovolji kriterijume koje su postavili njegovi slavni prethodnici, ali je Garsija dobio pohvale kritike i publike. Pokazao je veliku surovost koja je potrebna da se opstane u ovom poslu ali i isto tako velike emocije kada se zaljubi. Nominovan je za nagradu Oskar u kategoriji najbolji sporedni glumac. Garsija je osnovao producentsku kuću CineSon Productions pomoću koje je realizovao nekoliko filmskih projekata, između ostalog i dramu Izgubljeni grad (2005), koju je sam režirao. Uprkos planetarnoj popularnosti, naročito među ženama, Garsija je oduvijek više od svega cijenio svoju privatnost i priliku da živi poput običnih ljudi. Često ističe da su mu supruga i djeca centar svijeta. Prestižni britanski filmski časopis Empire je uvrstio glumca na listu stotinu najseksepilnijih glumaca u istoriji svjetske kinematografije.

 

“Definiše vas karakter, definišu vas izbori u životu, u svim aspektima, ne samo u snimanju filmova”, bio je kratak i jasan Garsija.

 

Endi Garsija je prve značajnije filmske korake ostvario u drugoj polovini osamdesetih godina, kada smo ga gledali u filmovima Vrijeme zla (1985), 8 miliona načina da umreš (1986) i Stoj čvrsto i odradi posao (1988). Odličan posao je napravio u filmovima Nesalomivi (1987) reditelja Brajana de Palme i Crna kiša (1989) reditelja Ridlija Skota.

“Na početku moje karijere nudili su mi isključivo uloge psihopata. Posle 8 miliona načina da umreš, bilo je kao da nisu mogli da zamisle da neko drugi glumi narkobosa”, rekao je glumac.

Nakon filma Kum 3 glumac je postao veoma tražen u Holivudu. Devedesete godine su bile veoma uspješne za glumca, koji je nastavio da šarmira i straši svoje obožavaoce. Zaigrao je u filmovima Unutrašnji poslovi (1990), Ponovo mrtav (1991), Slučajni heroj (1992), Dženifer 8 (1992), Kad čovjek voli ženu (1994), Šta sve možeš u Denveru kada si mrtav (1995), Kradi mnogo kradi malo (1994), Noć pada na Menhetn (1996) reditelja Sidnija Lumeta, Nestanak Garsija Lorke (1996), Gangster (1997), Očajničke mjere (1998), Ulaznica za raj (1998) i Za ljubav ili otadžbinu (2000).

 

Novi vijek je započeo u velikom stilu i to u popularnoj trilogiji Igraj svoju igru (2001-2007) koju je režirao američki reditelj Stiven Soderberg i u kojima igraju velike glumačke zvijezde kao što su Džordž Kluni, Bred Pit, Džulija Roberts i Met Dejmon. Garsija je uspio da pruži zanimljivu ulogu.

“Nikada se nisam prijavio da se vratim na Kubu. Pozvali su me na filmski festival u Havani ali ja sam protiv režima na Kubi. Imam želju da se vratim svaki dan svog života. Ali u čast svih ljudi koji su stradali i patili pod tim režimom, ja nisam u stanju da napravim taj pomak”, rekao je glumac.

 

Takođe je zaigrao i u filmovima Neizrečen (2001), Žigolo (2001), Laka lova (2003), Ne vjerujem da si to ti (2003), Ponovo rođena (2004), Modiljani (2004), Kec iz rukava (2006), Vazduh koji dišem (2007), Čivava sa Beverli Hilsa (2008), Pink Panter 2 (2009), Gradsko ostrvo (2009), Linija (2009), 5 dana rata (2011), Istina (2012), Otvoreni put (2013), Na Midltonu (2013), Opljačkaj mafiju (2014), Hajde da budemo panduri (2014), Ubijete glasnika (2014), Istjerivači duhova (2016), Čelični Maks (2016), Pravi memoari međunarodnog ubice (2016), Putnici (2016), Velika oluja (2017), Istrajan (2018), Klub zadovoljnih žena (2018), Mamma Mia! Idemo ponovo (2018), Mula (2018) reditelja Klinta Istvuda, Ana (2020), Gnjev čovjeka (2021) reditelja Gaja Ričija, Nevjestin otac (2022), Klub zadovoljnih žena: Drugo poglavlje (2023), Plaćenici 4 (2023) i Pain Hustlers (2023).