Branko Đurić

Naš glumac Branko Đurić Đuro je vjerovatno najpoznatiji po ulogama Natašinog (Gala Videnović) oca Nikolaja Kozlova u nastavku Šta se zgodi kad se ljubav rodi (1984) i Bogdana Lazarevića u televizijskoj seriji Ljubav i mržnja (2007-2008). Ne smijemo zaboraviti ni načelnika bolnice u televizijskoj seriji Selo gori, a baba se češl, ja (2009-2011), kao i u filmu Selo gori... i tako (2009). Zaigrao je i u nekoliko filmova strane produkcije, kao što su Most za pakao (1986), Posljednji ratni autobus (1989), Vojnik sreće (1990), Dobri papa (2003) i Najokrutniji dan (2003).

Branko Đurić je filmsku karijeru započeo ulogom komunističkog revolucionara i književnika Rodoljuba Čolovića Roćka u televizijskom filmu Zašto je pucao Alija Alijagić (1974) reditelja Arsenija Jovanovića, koji govori o atentatu na tadašnjeg minista u Kraljevini SHS Milorada Draškovića.

Uspješnu saradnju je ostvario sa rediteljem Aleksandrom Đorđevićem, sa kojim je snimio filmove Stići pre svitanja (1978), Kraljevski voz (1981) i Jaguarov skok (1984), kao i istoimenu televizijsku seriju Jaguarov skok (1985). Sarađivao je i sa rediteljem Savom Mrmkom u televizijskim serijama Slom (1980), Poslednji čin (1982) i Dani AVNOJ-a (1983).

Takođe je zaigrao u filmovima Atentat u Sarajevu (1975) reditelja Veljka Bulajića, Vrhovi Zelengore (1976), Partizanska eskadrila (1979), Miris dunja (1982), Kuća na pijesku (1985), Najbolji (1989), Vraćanje (1997), Vojna akademija 2 (2013), Peti leptir (2014), Zona Zamfirova-drugi deo (2017) i Srpsko-kubanska veza (2022), kao i u televizijskim serijam Partizanska eskadrila (1981), Porodično blago (1999), Blok 27 (2002), Južni vetar: Na granici (2023) i Zakopane tajne (2024).