Predrag Tasovac ( 1922 - 2010)

Naš glumac Predrag Tasovac (1922-2010) je ostao zapamćen prije svega po svom dostojanstvenom držanju i po svojim odmjerenim pokretima koji su svaki njegov nastup dizali na viši nivo. Svoje najpoznatije uloge je odigrao u televizijskim serijama u kojima je redovno zabavljao publiku. Rado i danas pamtimo pravnika Srđana Delića u Crnom snegu (1966), Tasu Brkića u Pozorištu u kući (1973-1984) i doktora Sukijaševića u Srećnim ljudima (1993-1996). Pored toga, odličnu saradnju je ostvario sa rediteljem Živoradom Žikom Mitrovićem, sa kojim je snimo filmove Marš na Drinu (1964), Gorke trave (1966), Nož (1967) i Operacija Beograd (1968). Glumcu je lično nobelovac Ivo Andrić poklonio njegovo rodoslovno stablo, koje je pronašao u Dubrovačkom arhivu i na taj način pomogao Tasovcu da upozna svoje najstarije pretke. Treba još dodati da su Pošte Srbije tokom 2013. godine izdale poštansku markicu sa njegovim likom, kao dio serije zvane Velikani srpskog glumišta.

Predrag Tasovac je rođen u Šamcu, u bivšoj Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca i svakako je jedan od najznačajnijih glumaca rođenih u ovom gradu. Školovao se u Beogradu, prvo na Ekonomskom fakultetu, a zatim je upisao književnost na Filozofskom fakultetu. Glumom je počeo da se bavi sredinom četrdesetih godina prošloga vijeka, prvo u Narodnom pozorištu u Beogradu, a zatim u Kulturnoj ekipi Prve proleterske divizije. Tokom 1947. postaje član Beogradskog dramskog pozorišta, da bi se 1953. godine vratio u nacionalni teatar, gdje je ostao do kraja svoje glumačke karijere.

Prvu filmsku ulogu je odigrao u komediji Svi na more (1952) reditelja Save Popovića, da bi zatim zaigrao u filmovima Pesma (1961), Štićenik (1966), Dim (1967) i Tri sata za ljubav (1968), kao i u televizijskim serijama Maksim našeg doba (1968) i Rađanje radnog naroda (1969).

Odličan smisao za humor je pokazao prilikom saradnje sa rediteljem Radivojem Lolom Đukićem, sa kojim je snimio već pomenutu televizijsku seriju Crni sneg (1966), ali i takođe seriju Ću, ćeš, će (1972). Zapažene saradnje je ostvario i sa rediteljima Milivojem Mićom Miloševićem i Goranom Paskaljevićem. Sa Miloševićem je snimio komedije Nije nego (1978), Laf u srcu (1981) i Tesna koža (1982), dok je sa Paskaljevićem snimio filmove Varljivo leto '68 (1984) i Bure baruta (1998), kao i istoimenu televizijsku seriju Varljivo leto '68 (1985).

Zaigrao je i u filmovima Povratak Otpisanih (1976), Lude godine (1977), Svetozar Marković (1980) i Terasa na krovu (1995), kao i u televizijskim serijama Čedomir Ilić (1971), Kad više nisam bio vojnik (1972), SB zatvara krug (1974), Povratak Otpisanih (1978), Svetozar Marković (1981), Sedam sekretara SKOJ-a (1981), Banjica (1984), Sivi dom (1986) i Vuk Karadžić (1988).

Devesetih godina je sarađivao sa rediteljem Savom Mrmkom, sa kojim je snimio televizijske serije Jastuk groba mog (1991) i Kraj dinastije Obrenović (1995), ali i sa rediteljem Dragoslavom Lazićem, sa kojim je snimio manje poznate filmove Ranjena zemlja (1999) i Sve je za ljude (2001).

Do kraja karijere je zaigrao još u filmu Zvezde ljubavi (2005), kao i u televizijskim serijama Gore dole (1997), Naša mala redakcija (2002) i Lift (2004).