Slobodan Aligrudić ( 1934 - 1985)

Jugoslovenski i srpki glumac Slobodan Aligrudić (1934-1985) je svoje najpoznatije i vjerovatno najbolje uloge odigrao krajem sedamdesetih i tokom osamdesetih godina prošloga vijeka, kada je sarađivao sa mnogim eminentnim jugoslovenskim rediteljima. Odličan posao je napravio u ulozi vojnog pukovnika u filmu Ko to tamo peva (1980) reditelja Slobodana Šijana. Međutim najviše pohvala je dobio za ulogu Dininog (Slavko Štimac) oca Mahe u filmu Sjećaš li se Doli Bel? (1981) reditelja Emira Kusturice. Treba istaći scenu u kojoj pijan dolazi kući i saziva hitan porodični sastanak, te zatim iznosi porodični izvještaj o finansijskom poslovanju. Za ovu ulogu osvojio je nagradu Car Konstantin na Filmskim susretima u Nišu. Kusturica i Aligrudić su ponovili saradnju u filmu Otac na službenom putu (1985). Za glumca su prijatelji govorili da je bio druželjubiv i veoma duhovit, ali i ponekad ciničan i arogantan. Pošte Srbije su 2019. godine izdale poštansku markicu sa njegovim likom, kao dio serije zvane Velikani srpskog glumišta.

Slobodan Aligrudić je svoju prvu ulogu odigrao u filmu Šolaja (1955) reditelja Vojislava Nanovića, da bi zatim zaigrao u filmovima Subotom uveče (1957), San (1966), Ljubavni slučaj ili tragedija službenice P.T.T. (1967) reditelja Dušana Makavejeva, Bekstva (1968), Quo vadis Živorade?! (1968) i Rani radovi (1969), kao i u zaboravljenoj televizijskoj seriji Rađanje radnog naroda (1969).

Aligrudić je pokazio izrazitu notu staloženosti i njegovi postupci na velikom ekranu su uvijek djelovali smisleni i prirodni. Sarađivao je sa mnogim poznatim jugoslovenskim rediteljima, kao što su Živojin Žika Pavlović, Zdravko Šotra, Miloš Miša Radivojević, Aleksandar Đorđević, Jovan Živanović, Goran Marković i Dejan Karaklajić. Sa Žikom Pavlovićem je snimio filmove Kad budem mrtav i beo (1967) i Zaseda (1969), sa Šotrom filmove Više od igre (1976), Više od igre (1977) i Idemo dalje (1982), kao i televizijske serije Rođaci (1970) i Učitelj (1983), sa Mišom Radivojevićem Bube u glavi (1970), Snovi, život, smrt Filipa Filipovića (1980) i Dečko koji obećava (1981), sa Đorđevićem filmove Čep koji ne propušta vodu (1971), Otpisani (1974), Povratak otpisanih (1976) i Kraljevski voz (1981), kao i serije Majstori (1972), Otpisani (1974-1975) i Povratak otpisanih (1978), sa Živanovićem I Bog stvori kafansku pevačicu (1972) i Naivko (1975), sa Markovićem Specijalno vaspitanje (1977), Nacionalna klasa (1979) i Variola vera (1982), dok je sa Karaklajićem snimio filmove Ljubavni život Budimira Trajkovića (1977) i Erogena zona (1981).

Takođe je zaigrao u filmovima Pukovnikovica (1972), Žuta (1973), Miris poljskog cveća (1977) reditelja Srđana Karanovića, Srećna porodica (1979), Svetozar Marković (1980), 13. jul (1982), Veliki transport (1983) reditelja Veljka Bulajića i Indijsko ogledalo (1985), kao i u televizijskim serijama Ceo život za godinu dana (1971), Čardak i na nebu i na zemlji (1978), Velo misto (1980-1981), Svetozar Marković (1981), Kamiondžije 2 (1984), Brisani prostor (1985), Veliki transport (1986) i Daj mi krila jedan krug (1986).

Jednu od posljednjih uloga je zabilježio u televizijskoj seriji Sivi dom (1986) u kojoj je odigrao ulogu Kosketovog (Rajko Prodanović) oca.