Kućni duh

01.11.2004 15:42

Američki reditelj Toub Huper je stekao veliko poštovanje ljubitelja horor filma kada je snimio Teksaški masakr motornom testerom (1974). Privukao je pažnju mnogih pa čak i čuvenog reditelja i producenta Stivena Spilberga, koji je predložio zajedničku saradnju. Spilberg je film Kućni duh zamislio kao horor nastavak njegovog naučnofantastičnog hita Bliski susreti treće vrste (1977), ali je Huper ipak više želio da snimi priču o duhovima. Spilberg je pristao na tu ideju ali je navodno uzeo aktivno učešće u samom snimanju filma. Sa druge strane mnogi tvrde da je ovaj horor isključivo Huperova zasluga, što su kasnije potvrdili Huper i Spilberg. U svakom slučaju Kućni duh djeluje kao veoma dobar spoj različitih senzibiliteta.

Bračni par Stiv (Kreg T. Nelson) i Dajana Friling (Džobet Vilijams) žive u naselju Kuesta Verde u Kaliforniji, sa svojom djecom Dena (Dominik Dan), Robi (Oliver Robins) i Kerol En (Heder O'Rurk). Jedne večeri, tokom zemljotresa, mlada Kerol En prva posvjedoči natprirodnim pojavama, koje se manifestuje na televizoru, iz kojeg izviri ruka jednog duha. Ubrzo dolazi parapsiholog Marta Leš (Beatris Strejt), sa svojom ekipom koju čine Rajan (Ričard Loson) i Marti (Martin Kasela), koji otkrivaju nekoliko duhova, koji su putem televizora pronašli svoj put u dom Frilingovih, a zatim pozivaju spiritualnog medija Tangine (Zelda Rubenštajn). U međuvremenu Stiv saznaje od svog šefa da je naselje Kuesta Verde izgrađeno na mjestu gdje je nekada bilo groblje.

Reditelj Toub Huper je dobio na raspolaganju značajnu sumu novca, koja svakako prevazilazi budžete njegovih prethodnih filmova i odlično se snašao u samoj raspodjeli tog novca. Kućni duh se sastoji od niza veoma zanimljivih scena kako interijera, isto tako i eksterijera. Kuća porodice Friling i njena okolina polako mjenjaju svoj izgled i dobijaju zlokobne konotacije, u čemu dosta pomaže odlična muzika talentovanog američkog kompozitora Džerija Goldsmita. Huper nas polako uvlači u svoju priču, manirom iskusnog pripovjedača, ne dozvoljavajući odmah da shvatimo da je riječ o jednom horor filmu. Baš u ovom početku, u kojem vidimo veoma zabavan portret jedne prosječne američke porodice, vidimo i jasan Spilbergov uticaj. Spilberg je tokom svoje cijele karijere u prvi plan često gurao porodicu i prikazivao različite događaje i fenomene iz ugla jedne porodice.

Takozvana Spilbergova magija je neupitno prisutna u ovom filmu ali kada ova porodična drama ozbiljnom zagazi u teritoriju horor filma, Huper dobija priliku da pokaže svoju zavidnu sposobnost da nas zastraši. Možemo slobodno reći da je ovaj dugački uvod doprinijeo da takoreći spustimo svoj gard ali i da se dobro upoznamo sa porodicom Friling. Huper se svakako odlično snalazi u scenama eksterijera snimljenim noću, uz prisustvo oluje. Ove nadrealne i strašne scene će vjerovatno dugo vremena ostati u našem sjećanju. Neke od ovih scena, poput klovnovog napada, poslužile su kao inspiracija za parodiju Mrak film 2 (2001). Zanimljiv je takođe izbor televizora za svojevrsni portal uz pomoć kojeg zli duhovi uspjevaju da nas posjete, kao i izbor spiritualnog medija Tangine, koju igra veoma raspoložena Zelda Rubenštajn i koja služi kao veoma dobar izvor humora. Zanimljivo je takođe pitanja jednog dijela kritike i publike, koji ne mogu razumjeti zašto porodica Friling ne napusti ovu opsjednutu kuću.

Kućni duh je zabilježio odlične bioskopske rezultate i snimljeni su nastavci Kućni duh 2: Druga strana (1986) i Kućni duh 3 (1988). Takođe je snimljen rimejk Poltergajst: Kućni duh (2015).

Kućni duh je jedan od najzanimljivijih natprirodnih horor filmova snimljenih u prvoj polovini osamdesetih godina.

By IMP Awards, Fair use, https://en.wikipedia.org/w/index.php?curid=56680851