Pi

21.03.2017 14:05

Max Cohen (Sean Gullette) je nezaposleni njujorški matematičar koji je ubjeđen da se sve u prirodi može razumjeti kroz brojeve. On sam može da obavlja jednostavne aritmetičke kalkulacije sa velikim brojevima. Maxov dobar drug je njegov bivši matematički mentor, Sol Robeson (Mark Margolis). Max upoznaje Lennija Meyera (Ben Shenkman), Jevreja koji obavlja matematičko istraživanje Tore. Lenny mu govori da je ova sveta knjiga Jevreja zapravo niz brojeva koji formiraju kod, poslan od strane Boga.

Nakon uvoda kojem se jasno vide godine porjekla, Aronofski nas poznaje sa svojim usamljenim protagonistom. Max je nezaposleni matematičar koji je zaluđen šablonima i teorijom brojeva. Njegov razgovoru sa Solom dobro pokazuje kako se njegovo stanje postepeno pogoršava. Igra mice koju često igraju se svakako dobro uklapa u temu filma ali takođe se dobro slaže sa crno-bijelom fotografijom Matthewa Libatiqua. Aronofskom nije dovoljno što mu nameće mjesta poput kladionice i televizijske programe poput lutrije, već ga i upoznaje sa matematičarem Lennijem i njegovom teorijom. Aronofsky uzrokuje osjećaj otuđenosti i izolovanosti kod svog protagoniste. Ovaj osjećaj je popraćen sa čestim i veoma jakim glavoboljama, osjećajem paranoje, izraženim halucinacijama i socijalnom fobijom. Ovi teški problemi dovode u pitanje Maxovu razboritost i publika nije sigurna da li može da mu vjeruje. Maksova opsesija je takođe dobro ukombinovana sa religijskim temama filma. Zamjerke filmu možemo pronaći uglavnom u zastarjeloj muzici devedesetih godina.

Sean Gullette se dobro snalazi u svom glumačkom debiju. Ben Shenkman mu dobro parira, dok se ističe Mark Margolis portretom bivšeg matematčkog mentora.

Pi je svakako impresivan režiserski debi i još jedna potvrda da budžet nije presudan faktor kod kvaliteta filma.

Fair use, https://en.wikipedia.org/w/index.php?curid=18529676