Ubiti Bila, prvi dio

17.06.2017 00:199

Neimenovana žena u vjenčanici, Nevjesta (Uma Yurman) dobija po život opasne povrede od strane grupe poznate pod imenom Deadly Viper Assassination Squad, koju čine Vernita Grin (Vivika S. Fojs), El Drajver (Deril Hana), O-Ren Iši (Lusi Lu) i Bad (Majkl Medsen). Nevjesta saopštava vođi ove grupe Bilu (Dejvid Karadin) da očekuje njegovu bebu, nakon čega joj on ispali metak u glavu. Teksaški rendžer Erl Mekgrou (Majkl Parks) pronalazi Nevjestu, koja je nekim čudom preživljava i šalje je u bolnicu, gdje kao redar radi Bak (Majkl Bouen).        Američki režiser i scenarista Kventin Tarantino je svakako jedan od filmskih autora koji je obilježio period 90-ih godina prošloga vijeka, prvo je preporodio američki nezavisni film i snimio kultna ostvarenja Ulični psi i Petparačke priče, da bi zatim odao počast blaksploatacijskim filmovima 70-ih sa kriminalističkim trilerom Džeki Braun, adaptacijom romana Ram Punch, američkog pisca Elmora Lenarda. Dok je njegova prva dva filma kritika dočekala kao remek-djela, Džeki Braun je ocjenjen kao neosporno kvalitetan film ali mu je zakinut taj laskavi status. Nakon toga Tarantino je neočekivano napravio šestogodišnju pauzu, da bi sjeo u režisersku stolicu tek sa filmom Ubiti Bila, prvi dio. Tarantino je oduvijek bio veliki ljubitelj grajndhaus filmova, koji su puštani u jeftinim američkim bioskopima, 70-ih godina prošloga vijeka i koji su prikazivali filmove o borilačkim veštinama, samurajske filmove, blaksploatacijske filmova i špageti vesterne. Tarantino se slobodno možemo reći malo zanio u svojoj ljubavi prema navedenom filmskom žanru ali i samoj filmskoj traci i snimio je preko četiri sata materijala. Kako mu ne bi propao toliki materijal Tarantino je podijelio film u dva dijela Ubiti Bila, prvi dio i Ubiti Bila, drugi dio.        Ubiti Bila, prvi dio započinje jezivom scenom, snimljenoj u turobnoj crno bijeloj tehnici, korištenjem širokih kadrova, koja jasno podsjeća na špageti vesterne, i u kojoj vidimo grupu ljudi kako se iživljava i gotovo ubija glavnu junakinju filma. Scene postaju još mučnije kada saznamo da je junakinja trudna i to sa likom, koji joj nedugo zatim ispaljuje metak u glavu. Ovu uvodna scena filma jasno stavlja do znanja da će glavna junakinja tražiti osvetu i da će film biti nemilosrdan u korištenju nasilja. Čak i publika navikla na Tarantnove filmove iznenadiće se količinom krvi koju vidimo na ekranu. Kventin Tarantino pokazuje da nema milosti i scene u bolnici sa redarom Bakom i njegovim prijateljem Džonatanom su možda još gnusnije za gledati i djeluju da je sa njima Tarantino pokušao da izazove još veći šok kod publike, nego onog kojeg je priredio u sceni silovanja, smještenoj u podrumu jedne trgovine, u svom remek-djelu Petparačke priče. Ljubitelji filma opet stiču dojam da Tarantino zadaje još jedan udarac američkom režiseru Dejvidu Linču (Plavi somot), u prikazu prikrivenog zla koji se krija iza fasada naizgled običnih ustanova, kao što je bolnica. Riječi koje izgovara medicinski redar My name is Buck and I'm here to fuck neće lako napustiti pamćenje publike.        Kventin Tarantno nam ne dozvoljava veliki predah već servira jednu akcionu sekvencu nakon druge, pa slijedi scena borbe između Nevjeste i Vivike, prvog člana grupe Deadly Viper Assassination Squad. Interesantno je da prije scene borbe čujemo kratku ali prodornu muzičku temu iz uvodne špice američke televizijske serije Ironside, koju je komponovao kompozitor Kvinsi Džouns i koja u kombinaciji sa crvenim titrajućim flešbekom sekvencom služi kao svojevrsni motiv osvete glavne junakinje. Nevjesta, inače, oblači žutu trenerku, koja neodoljivo podseća na trenerku koju je čuveni glumac i majstor borilačkih vještina Brus Li nosio u filmu Igra smrti, i borba počinje. Kamera direktora fotografije Roberta Ričardsona (Đangova osveta, Bilo jednom u Holivudu) vješto prati dinamiku borilačkih pokreta tokom borbe noževima. Interesantno je vidjeti kako se Tarantno igra sa konvencijama ovog žanra i buntovno krši pravila, ubacujući Vivikinu mladu ćerku, koja naglo prekida borbu na život i smrt i tjera zadihane i iscrpljene aktere da sakriju noževe iza leđa i pretvaraju se pred mladom djevojčicom da je sve u redu, da bi zatim Nevjesta u samoodbrani probila nož kroz Vivikina prsa i rekla djevojčici da razumije ako ona jednog dana bude željela da se osveti. Scene poput ovih su zaista nepredvidive i originalne i ne dozvoljavaju publici ni sekundu predaha, i upravu su ovakve scene razlog zašto se uvijek radujemo novim filmskim ostvarenjima Kventina Tarantina. Između scena borbe, režiser nas počasti po kojojm glumačkom bravurom poput one američkog glumca Majkla Perksa (Od sumraka do svitanja) ili anime sekvencama koje objašnjavaju pozadinsku priču O-Ren Iši, koju je režirao Kazuto Nakazava, a producirala kompanija Production I.G, zadlužna za filmove Duh u oklopu i Krv: Poslednji vampir.        Da stvar bude još interesantnija, shvatamo da su sve ove scene borbe bile samo priprema za veliku scenu obračuna u tzv. Kući Plavog lišća, koje publika i kritika željno čekaju, kako bi vidjeli da li će se ovaj američki režiser, poznat uglavnom po dugim i mirnim kadrovima u kojima protagonisti naširoko naglabaju o njima interesantnim temama, ovaj put snaći u borbenoj koreografiji karakterističnoj za azijske filmove borilački vještina. Brzo saznajemo da nije bilo razloga za brigu i da se Tarantino, uz pomoć veterana koreografa Vu-Ping Juena (Pijani učitelj, Veličanstveni mesar, Matriks, Pritajni tigar, skriveni zmaj), snalazi u ovim scenama borbe skoro poput najboljih azijski režisera. Uživancija je gledati Nevjestu kako ulazi u Kuću Plavog lišća, sa mačem u ruci, kako je opkoljava gomila jakuza vojnika, dok svira veoma ritmičan melos dalekog istoka, i onda kreće pokolj. Kamera Roberta Ričardsona koristi široki kadar u kombinaciji sa pogledom odozgo kako bi publika u svakom trenutku znala šta se dešava, jer krv jakuza u jednom trenutku gotovo da oboji zidove ove kuće. Ljubitelje filma će sigurno zanimati da je scena borbe mačevima snimljena na snjegu inspirisana japanskim filmom Lady snowblood, čiju muzičku temu čujemo u ovom filmu.        Kventin Tarantino je kao i obično osmislio šarolik saundtrek, koji obuhvata sve od kantri muzike, preko filmskih tema iz popularnih špageti vesterna, koje je komponovao Enio Morikone, nezaboravne teme iz filma Twisted nerve, koju je komponovao Bernard Herman i koju autor ovih skromnih redaka već godinama koristi kao zvono na mobilnom telegonu, pa sve do hitova japanske rok grupe The 5.6.7.8's, I Walk Like Jayne Mansfield, I'm Blue (The Gong-Gong Song) i Woo Hoo, koje čujemo kada Nevjesta uđe u Kuću Plavog lišća.        Ubiti Bila, prvi dio je neosporno veoma kvalitetno i veoma zabavno filmsko ostvarenje, ali za konačan sud moramo sačekati Ubiti Bila, drugi dio

https://en.wikipedia.org/wiki/Kill_Bill:_Volume_1#/media/File:Kill_Bill_Volume_1.png