Smisao života

Nakon uspjeha filmova Monti Pajton i Sveti gral i Žitije Brajanovo, ekipa izuzetno talentovane i uticajne britanske humorističke skupine Monti Pajton, se odlučila da okonča ovu svojevrsnu filmsku trilogiju i odgovori na teško filozofsko pitanje koje muči ljude još od njihovog postanka, a to je šta je to zapravo smisao života. Svako ko je upoznat sa radom ove talentovane britanske filmske ekipe dobro zna da će odgovor na ovo pitanje, ako ga uopšte i bude, biti umotan u gomilu veoma originalnih ali i izopačenih šala. Režiser Teri Džons je odlučio da ovaj put, za razliku od prethodna dva filma, odustane od pričanja priče kroz jednu koherentnu cjelinu i da se vrati originalnom skeč formatu koje je krasilo televizijsku seriju Monti Pajton, kao i njihov prvi dugometražni film A sada nešto potpuno drugačije. Smisao života je podijeljen u osam poglavlja i svako od njih se bavi bitnom stavkom u životu nas običnih smrtnika na Zemlji i svako od njih prestavlja svojevrsnu kritiku ali i na sebi svojstven način nudi mali dio odgovora na ovo vječno pitanje. U prvom skeču svjedočimo čudu rođenja, koje je zanimljivo doktorima manje bitno od toga da impresioniraju svog šefa sa brojnom tehničkom aparaturom koju posjeduja ta bolnica. U mnogim pričama poput naredne, telentovana ekipa nastavlja da kritikuje ali u formi mjuzikla. Pjesma Every sperm is sacret je izazvala velike kontraverze, ali svakako ne možemo reći da je ona ubačena iz čistog hira ekipa, već predstavlja satiru katoličkog učenja o reprodukciji, koja zabranjuje masturbaciju i kontracepciju. Treba istaknuti scenu koja naglo prekida prethodni skeč samo zato da bi najavila sredinu filma, i upoznala nas sa bizarnim i nadrealnim segmentom u kojem se traži od publike da pronađu ribu. Ovaj potez se možda može tumačiti kao svojevrsna parodija na dugometražne holivudske klasike koji su veoma dugo trajali i koji su prosto morali praviti pauzu tokom bioskopskog prikazivanja, jer publika nije bila u mogućnosti da toliko vremena sjedi bez pauze. Ističe se scena u kojoj karikaturalno ogromni gospodin ulazi u restoran i dok konstantno povraća, naručuje hranu, na nagovor konobara, sve dok prosto ne eksplodira. Jasno je da ova vrsta humora nije za svakoga i da neće naići na odobravanje velikog dijela publike. Pored konzumerizma, Pajtonovci kritikuju religiju, velike korporacije, vojsku, samu edukaciju i još mnoge druge stvari, sve do završnog osmog dijela u kojem nam na krajnje jednostavan način saopštavaju šta je to zapravo smisao života. Ovih kratkih nekoliko rečenica se neće svidjeti velikom dijelu publike ali ko zapravo može da tvrdi da baš u tome nije smisao naše egzistencije. Kritičari su dobro primjetili da film ponekad previše izgubi fokus i da radnja trpi zbog toga, kao i to da svojevrsne scene, poput doniranja jetre i same završne rečenice filma, djeluju da samo nepotrebno žele da izazovu kontraverzu.