17.06.2017 00:161
Jedan od najspornijih žanrova u skorije vrijeme zasigurno mora biti žanr horora. Već milion puta ispričane priče pokušavaju da se umotaju u novi celofan i serviraju ljudima kao nove. Zbog relativno niske cijene snimanja ovaj žanr ne predstavlja veliki finansijski rizik i jedan je od najsigurnijih načina za povrat uloženog novca i naravno i neku zaradu. Johannes Roberts je zajedno sa Ernest Rierom napisao scenario koji je navodno oduševio producenta Alexandera Ajau. Francuz, koji je proglašen za začetnika "novog krvavog talasa" u Hollywoodu, je obezbijedio potrebne finansije da se realizuje njihova ideja. Nakon smrti svog sina, Maria (Sarah Wayne Callies) nikako ne uspijeva da se oporavi od tragedije. Utjehe ćerke Lucy (Sofia Rosinsky) i muža Michaela (Jeremy Sisto) ne uspijevaju da je riješe osjećaja krivice. Marija saznaje od svoje služavke Piki (Suchitra Pillai) za Indijski ritual koji će joj pomoći da još jednom vidi svog sina i oprosti se sa njim. Ona odlazi u drevni zamak gdje misteriozna vrata služe kao portal između svijeta živih i mrtvih. Ideja za film i nije obavezno loša ali realizacija je svakako razočaravajuća. Po ko zna koji put pratimo porodicu koja pokušava da prebrodi tragediju i vrati svoj život u normalu. Opsednuta djeca, bolno predvidivi zapleti i glumci koji se tope u sveopšte sivilo su samo neki od problema ovoga filma. Johannes Roberts ne uspijeva u svojom namjeni da kreira atmosferu otuđenosti glavne protagonistkinje. Pokušaji da se uplaši publika su prelako uočivi. Hinduistički simboli djeluju da su ubačeni bez nekog posebnog razloga. Fotografija je prilično jeftina, a ni muzika nije za neku pohvalu. Interesantno pitanje o tome koliko daleko je neko spreman da ide zbog osobe koju voli ostaje neodgovoreno. Sa druge strane vrata je još jedna demostracija horora u netalentovanim rukama.
[[File:The Other Side of the Door 2016.jpg|thumb|The Other Side of the Door 2016|alt=The Other Side of the Door 2016.jpg]]
